Βυζάκια έξω λοιπόν!

Ο θηλασμός,όπως η γέννα και ο θάνατος,είναι ένα γεγονός πέρα από τάξεις και καταγωγές.

Η φύση μας έδωσε μια κοιλιά και μια μήτρα,για να ζούμε την ευτυχία της μητρότητας.Η φύση μας έδωσε γλουτούς,για να αποθηκεύουμε λίπος ,ώστε να ταίζουμε με το σώμα μας τα έμβρυά μας.Η φύση προνόησε και μας έδωσε δυο μεγάλα,υπέροχα στήθη,δύο όμορφα καμωμένες θηλές,σε εμάς καθώς και σε όλα τα άλλα  θηλαστικά,για να μπορούμε να ταίζουμε τα μωρά μας με μια τροφή μέσα από το σώμα στο οποίο μεγάλωσαν.

Βέβαια,η σωστή διατροφή ενός παιδιού εξαρτάται άμεσα απο την καλή διατροφή της μάνας,γι'αυτό και οι λιπόσαρκες γυναίκες της Αφρικής και η κάθε φτωχή και υποσιτισμένη γυναίκα κάθε υποανάπτυκτης και μίζερης γωνιάς αυτού του πλανήτη,κάθε γκέτο και κάθε φαβέλας,κάθε φτωχογειτονιάς και κάθε τσαντιρομαχαλά, αδυνατούν να εκτρέψουν σωστά τα παιδιά τους.Όσον αφορά όμως την ηθική μεριά του ζητήματος,όλες οι γυναίκες είναι θεωρητικά το ίδιο ελεύθερες να θηλάσουν τα παιδιά του,ακόμα και οι Ελληνίδες αριστερές στις εξορίες της Δεξιάς αλλά και οι γυναίκες που μεγαλώνουν τα παιδιά τους εντός φυλακής.

Σήμερα το πρωί,πληροφορηθήκαμε όλοι,δια μέσου της πένας της κοσμογυρισμένης  κας Τριανταφύλλου, ότι  οι τσιγγάνες θηλάζουν τα παιδιά τους στο δρόμο,''καταστρέφοντας'' την ηδη χιμαζόμενη εικόνα της ελληνικής κοινωνίας.Βέβαια,στην περίπτωση της τσιγγάνας,το βάρος πέφτει πιότερο στο φυλετικό και το ταξικό προφίλ της θηλάζουσας και όχι τόσο στο ίδιο το γεγονός του θηλασμού.Η κυρία δεν είχε σπίτι.Κι όμως γέννησε και θηλάζει στο δρόμο,άστεγη και επαίτισσα.

Βέβαια,η κα Τριανταφύλλου ξεχνάει ότι  η φύση δε μας δίνει σπίτια(εκτός αν μιλάμε για σπηλιές).Τα σπίτια τα φτιάξαμε μόνοι μας,για να καλυτερεύσουμε τις ζωές μας,να τις κάνουμε πιο άνετες αλλά και πιο ανθεκτικές απέναντι στα φυσικά φαινόμενα.Ακόμα ,όμως,και όταν οι άνθρωποι απέκτησαν οικίες και οικισμούς και πόλεις και ταξικές κοινωνίες και για πολλούς αιώνες ακόμα,οι γυναίκες θήλαζαν τα παιδιά τους παντού,γιατί αυτό που προείχε ήταν ο κορεσμός του μωρού την ώρα της πείνας του και όχι ο καθωσπρεπισμός και η τυπικότητα της κάθε ''κυρίας''.Η σταδιακή ''κάλυψη'' του θηλασμού ήταν επινόηση των ανώτερων τάξεων,που πάντα έδιναν βάση στη μορφή και όχι στην ουσιά των πραγμάτων.Οι κυρίες των ανώτερων τάξεων ,βέβαια,έκανα πράγματα πολύ πιο επονείδιστα και αφύσικα από το να βγάζουν το βυζί τους μπροστά σε 10,20,100 νοματέους και να ταίσουν το παιδί τους,αλλά αυτό δεν είχε καμία απολύτως σημασία. 

Κάτι ακόμα που φαίνεται να ξεχνάει η κα Τριανταφύλλου-τεχνηέντως υποθέτω-είναι πως όταν η φύση έφτιαξε τους ανθρώπους ικανούς να αποκτήσουν απογόνους,αγνοούσε τη δημιουργία της ταξικής κοινωνίας που ήθελε ανθρώπους σκλάβους ανθρώπων.Αγνοούσε την ανακάλυψη του νεοφιλελευθερισμού και την μεγιστοποίηση του κέρδους και της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από τ άνθρωπο .Αγνοούσε τη μελλοντική ύπαρξη ανθρώπων σαν τον Αδόλφο Χίτλερ με την ευγονική του,τη Μάργκαρετ Θάτσερ(τι πρότυπο μητρότητας,αλήθεια!),τον Πινοσέτ και τον Γιάννη Στουρνάρα.Αγνοούσε ότι θα κάποτε,παιδιά που έχουν πάψει προ πολλού να είναι παιδιά,θα γύριζαν 30 και χρονών στα, απειλούμενα από τις τράπεζες,σπίτια των γονιών τους,που κάποτε πληρούσαν τα κριτήρια της κας Τριανταφύλλου για τεκνοποίηση και τώρα κάνουν κωλοτούμπες για να συντηρήσουν όχι εγγόνια,αλλά ενήλικες που νιώθουν εντελώς παράσιτα. Η κα Τριανταφυλλου θέλει και ξεχνάει ότι το φυσικό είναι οι άνθρωποι να τεκνοποιούν και οι κοινωνίες να προστατεύουν.Ξεχνά ότι η κοινωνία είναι ακόμα ένα δημιούργημα του ανθρώπου για την καλυτέρευση της ζωής του,για να μπορέσει να ζήσει ισχυρός εν τη ενώσει του με τους άλλους ανθρώπους και όχι για να παραδίδει τη ζωή του στα χέρια των δημίων του.Από τη στιγμή που αυτή η κοινωνία έχει αφήσει έστω κι έναν άνθρωπο να γεννάει χωρίς την ασφάλεια ενός σπιτιού,σωματικής και πνευματικής τροφής,είναι ξοφλημένη.

Το τελευταίο ,και για μένα εξίσου σημαντικό,έναντι του οποίου βάλλεται εμμέσως η συγγραφέας,είναι ο δημόσιος θηλασμός.Όπως  δείχνουν τα πράγματα, και τα παραδείγματα είναι πολλά,εξίσου αδιάφορη τάξης και κοινωνικής θέσης είναι τελικά και η ανυπαρξία του δικαιώματος σε αυτόν.Το έκανε η κα Κουτσοσταμάτη σε ένα mall,το προσωπικό ασφαλείας της ζήτησε  να σταματήσει.Το έκανε μια κυρία σε ενα εστιατόριο της Σαντορίνης,την έδιωξαν κακείν κακώς.Το έκανε η τσιγγανούλα και έβγαλε την κα Τριανταφύλλου απο τα Fendi κουρέλια της.Τα παραδείγματα αυτά,βέβαια, αφορούν την Ελλάδα,αλλά φαντάζομαι ότι είναι ένα κοινό στοιχείο των δήθεν ανεπτυγμένων κοινωνιών που έχουν περάσει πλέον στη λαίλαπα της αποανάπτυξης,της κρίσης ,του νεοφιλελευθερισμού και του φασισμού.

Η  σταδιακά ακραίως πουριτανευόμενη ελληνική κοινωνία,μέσα στα πλαίσια του πλήρους εκφασισμού της,πάει να ποινικοποιήσει τις πιο όμορφες,τρυφερές,φυσικές και ανθρώπινες εκφράσεις μας,μετατρεποντας τους ανθρώπους σε απλές αναπαραγωγικές και παραγωγικές μονάδες.
 

Όμως αυτό που ξεχνάει και οφείλουμε  να θυμίσουμε στην κα Τριανταφύλλου,είναι ότι  δεν πάει ούτε μισός αιώνας,που οι γυναίκες της ελληνικής υπάιθρου οχι μόνο θήλαζαν τα μωρά  τους δημόσια,δλδ στα χωράφια που έβγαζαν τα χέρια τους για να ζήσουν,αλλά γεννούσαν και δημόσια,όπως κάθε ζωο του κόσμου αυτου.Χωρίς ντροπή.

Αν δεν αντισταθούμε σε αυτό τον απίστευτο φαρισαισμό,με μια κοινωνία να ζητωκραυγάζει στα κωλάδικα κάτω από πρόστυχα γυμνές εκπορνευμένες και κάνει είδωλα τις εκδιδόμενες των εκδοτών, αλλά λοιδορεί μια μάνα που ταίζει το παιδί της δημόσια,όποια κι αν ειναι αυτή,θα είναι σα να πετάμε στα σκουπίδια το παρελθόν μας.Από όποια μεριά κι αν το βλέπουμε.

Ας προτάξουμε τα στήθη μας απέναντι στο φασισμό τους.

 

 

Δέκα πράγματα που άλλαξαν στα καλοκαίρια μας χωρίς να το πάρουμε χαμπάρι(ΚΛΙΚ καταντήσαμε!)

Έχοντας ξεμείνει καλοκαιριάτικα,μετά απο αρκετά χρόνια,στην πόλη που όλοι αγαπάμε και μισούμε ταυτόχρονα,μακρυά από το άγχος, τη σχιζοφρένεια αλλά και τη θολούρα που δημιουργούν η προετοιμασία των διακοπών και η επιστροφή από αυτές,το μάτι μου μπόρεσε να παρατηρήσει πράγματα που κατόρθωναν να διαφύγουν της προσοχής μου τα προηγούμενα χρόνια.Πρόκειται  για μικροαλλαγές που σίγουρα δε συνέβησαν μέσα σε ένα χρόνο και που σίγουρα,για εμάς τους γύρω στα 30-που ζήσαμε παραθερίζοντες γονείς τη δεκαετία του 80,μεγαλώναμε λυσσόντας με τα υπόλοιπα παιδάκια τη δεκαετία του '90,ξεκινήσαμε να διακοπάρουμε και να ανακαλύπτουμε τη θέση μας μέσα στο καλοκαίρι τη δεκαετία του '00 και βλέπουμε τη ζωη μας,καλοκαιρινή και χειμερινή,να μεταλλάσετε, μέσα στη δεκαετια που διανύουμε-δεν είναι τόσο οικείες.Να σημειωθεί,ότι πέρα από την επίδραση επιμέρους παραγόντων σε καθένα από τα σημεία,όλα μα όλα κρύβουν μέσα τους τη μαγική δύναμη  των πατριαρχών του νεοελληνικού Διαφωτισμού των ιλλουστρασιον φυλλάδων.Δεκτή η κριτική ότι μπορεί  απλά να εξελίσσομαι σε μια αναποδοπαράξενη κωλόγρια.
Ιδού τα 10 σημεία της μετάλλαξης του greek summer:

1)Καταρχήν,ο ίδιος ο όρος greek summer.
Kάτι τα χιτάκια του Φοίβου,κάτι οι ανεκδιήγητες συλλογές της Heaven  και του Compact Disc Club,το ''καλοκαιράκι'' φαφούτιασε,έχασε όλα του τα ωραια υγρά και ένρινά  σύμφωνα,και άρχισε τους ουρανισμούς και τα σιρίσματα ,φέρνοντας μας στο μυαλό μόνο πλαστικούρα και αιρκοντισιόνινκ γουργουρητό.

2)Ο έρωτας της ξαπλώστρας.
Δε χρειάζεται να πω πολλά.Από την τρυφερότητα και τη δροσιά της άμμου,στην εθελοντική και επί χρήμασι τοστοποίηση του κώλου μας.Εδώ μπορούμε να μετρήσουμε και τη γενικότερη καουτσουκίλα ως επίσημα καλοκαιρινή εσάνς.

3)Τα Τζάμπο.
Μας είχανε προειδοποίησει.Το θυμάστε;''ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΟΥ!''Κι εμείς όχι μόνο δεν δώσαμε σημασία στην επερχόμενη απειλή,αλλά αφήσαμε τη λαίλαπα να ρουφήξει κι εμάς.Κοροιδεύμαμε την πλέμπα που ψώνιζε πλαστική σαγιοναρίτσα από τα καλάθια.Γινόμασταν εστέτ,βλέπεις.Τώρα που το μεγάλο καλάθι είναι υπό την αιγίδα του τρέιντμαρκ,κλείνοντας όλα τα μικρά επιμέρους καλάθια,συρρέουμε σα τα κοτόπουλα στον ελληνικό(να τα λέμε αυτα!) ναό της κατανάλωσης,αγοράζοντας ολοχρονίς οποιοδήποτε χρήσιμο ή άχρηστο σκουπιδάκι.Έχουμε και το άλλοθι στο στόμα,''είναι φθηνά'',καθαρίσαμε.Λες και η μάσκα και ο αναπνευστήρας μπορούν να έχουν φοβερή απόκλιση τιμής.Πάρε και δωρό ,με αγορές 8000 σκατολοιδιών,την υπέροχη φετινή μας έμπνευση,την αδιάβροχη καλοκαιρινή σακούλα-καλάθι-στα-Μετέωρα,και ξεχύσου στις παραλίες να διαδώσεις το λόγο του λιανικού μονοπωλίου.Αμήν.

4)Τα ρούχα-φωτοτυπίες
Αυτό πια είναι από τις μόνιμες γκρίνιες μου,χειμώνα-καλοκαίρι,απλά το καλκαίρι μου κακοφαίνεται παραπάνω.Ένα λεωφορείο γεμάτο ίδιο πεδιλάκια.Μια καφετέρια γεμάτη ίδια σορτσάκια.Ένα κλαμπάκι γεμάτο ίδια φορεματάκια.Βγαίνω μια βόλτα και νιώθω λες και παίζω στο GTA III ή τελοσπάντων,οποιοδήποτε action game εκείνης της εποχής,που τα sprites,τα ανθρωπάκια στους δρόμους ,φοράνε όλα τα ίδια ρούχα,σε 5-6 παραλλαγέςΕίναι η ίδια λογική που λέγαμε πιο πάνω με τα καλάθια.Παλιά μπασκλασαρία,τώρα τρεντιά.Κι ας παίρνω το κουρέλι σε 3πλασια τιμή από το λογικό.(Να σημειωθέι εδώ ότι δεν έχω τίποτα με τα καλάθια και το λιανικό εμπόριο,σε λαική γειτονιά έχω μεγαλώσει κι έτσι τη βγάζαμε μικρά.Με τα κορόιδα,την σαρδελοποίηση,την κακογουστιά και τη γυαλομαμουνιά έχω πρόβλημα)Προσωπικά.,προτιμώ να μείνω ξεβράκωτη(κι ενίοτε μένω) παρά να πέσω στην ανάγκη των αδιανόητων πολυεθνικών με τα τσίτια.Για μαγιώ και περαιτέτω στυλιστικά θα τα πούμε και παρακάτω,γιατί έχει πολύ ζουμί η υπόθεση.


5)Τα μαγιώ.
Μια κουβέντα θα πω και οι έχοντες γούστο θα με καταλάβετε:ΜΙΧ 'N' MATCH.Πανάκριβα και ταυτόχρονα φτηνιάρικα,επίσης φωτοτυπιάρικα,σε ελεεινά χρώματα ,έχουν δημιουργήσει ένα στρατό νάυλον λουόμενων,έτοιμων να βουτήξουν,όχι στα θάλασσα,αλλά στις σελίδες των φτηνοπεριοδικών μόδας για γαλοπούλες.Με μικρές παραλλαγές κάθε χρόνο-φέτος έχουμε τα στράπλες σε συνδυασμό με  μπραζίλιαν ξεκωλίδια,κυριαρχούν σε όλες τις παραλίες και δημιουργούν την εικόνα του ενιαίου χωρίς μεγάλη προσπάθεια.Πέρα από τα παραπάνω,άλλες δύο άθλιες επιπτώσεις της κακόγουστης επικρατησής τους:α)πλέον,το σώμα προσαρμόζεται στη βιομηχανία μαγιώ και όχι τα μαγιώ στα σώματα και β)παντού κωλαράκια.Πλήρης απομυθοποίηση του μπανιστηριού.
Προσωπική μου γνώμη:τιμιότερο,ομορφότερο και πρακτικότερο,από το να φοράς ένα κομματάκι ύφασμα που σε κόβει και δεν καλύπτει και τίποτα,να πετάξεις κωλάρα και βυζάρα όξω και να το φχαριστηθείς.

6)Το τατουάζ.
Πριν μερικά χρόνια ήταν το απόλυτο σημάδι.Τώρα είναι το απόλυτο ρημάδι.Δε λέει τίποτα.Πιο πολύ εντύπωση κάνει ένα αξιόλογο άρωμα,παρά το πιτσικαρισμένο ink στον υποδόριο ιστό.Εκτός κι αν είσαι,ρε παιδί μου ,τρελός τατουαζάκιας και είσαι καλυμμένος από κούτελο εώς φτέρνα.Οκ,πάω πάσο.Δεν μου αρέσει,αλλά το χεις ίρτζι και το σέβομαι.

7)Οι λελογκόμενοι.
Ξέρω τι θα μου πείτε,υπάρχουν και τον χειμώνα.Αλλά ρε πούστη μου,πώς να το κάνουμε,το καλοκαίρι είναι η εποχή που θα βλεφαριάσεις,θα ξανοιχτείς,θα φλερτάρεις,θα γκομενιάσεις.Κάθεσαι ωραία ωραία στην πετσετούλα σου,στο βραχάκι σου,στο μπαράκι σου,στο κάθισμα του αυτοκινήτου σου με ανοιχτό το παράθυρο ,και πας να πάρεις λίγο μάτι και  μυρωδιά σερνικού.Γυρνάς δεξιά,αριστερά,μπρος,πίσω,και τι βλέπεις;Παντού ο ίδιος γκόμενος:μελαχροινός,μούσι κομμωτηρίου ,γυαλί επιλεγμένο προσεκτικά,μαλλί που έχεις την εντύπωση ότι μένει πάντα στο ίδιο μήκος,βερμουδίτσα ή κάπρι,δέρμα μεταξύ καστανοχώματος και κοκκινοχώματος.Απαραίτητο αξεσουάρ η γκόμενα με το απίστευτα καθαρό,μη τοξικό, στυλάκι ''όλα στη θέση τους'' ,που τη δεκαετία του 90 την έλεγες και παρθενοπιπίτσα του κατηχητικού.Και δεν είναι φλώροι,όχι όχι.Αυτό δε μπορώ να το κρίνω αν δε γνωρίσω κάποιον προσωπικά.Ίσα ίσα που έχω την αίσθηση ότι πουλάνε και λίγη εντός πλαισίων μαγκιά.Δεν είναι που είναι σφίχτηδες,ούτε.Σφίχτηδες υπάρχουν πολλά χρόνια τώρα και ανήκουν σε κάθε στυλ και τάξη.Άλλο είναι το θέμα μου:που τα έχουν  όλα με μέτρο και που ειναι ΌΛΟΙ ΊΔΙΟΙ.Και όπως και να το κάνουμε,για εμάς τις μελαχροινολυσσάρες,αυτό είναι μεγάλο πλήγμα.Φύγαν απο τη μόδα του Θέμου οι ξανθιές,πλακώσαν οι μελαχροινοί της οκάς.Το τέλος της παλιάς,καλής,μεσογειακής αρρενωπότητας.

8)Το σολάριουμ.
Πέρα απο του καρκίνους,το πρόωρο γήρας του δέρματος,τη σκατίλα καλοκαίρι και χειμώνα και το φωσφοριζέ σοκολατί στη μάπα,το μεγαλύτερο πλήγμα με την εξάπλωση αυτής της αηδίας,είναι στην χαρά μας  να μετράμε μπάνια και αντίθεση λευκού-γκαγκανιασμένου δέρματος.Παγωτά έχουμε πάψει να μετράμε εδώ και χρόνια.Κάθε εφηβάκι γνωρίζει,από το γυμνάσιο κιόλα,ότι η διατήρηση της σιλουέτας είναι επιδίωξη πέρα και πάνω από κάθε χαρά.

9)Οι μουζικές.
Ούτε εδώ έχω να πω πολλά.Πηγαίντε σε ένα beach bar και θα καταλάβετε.Και δεν είναι ανάγκη να είναι από αυτά τα τρέντυ που μαζεύουν τον σκασμό.Και σε εναλλακτικό κάμπινγκ προχώ νεολαίας να πας,τα ίδια θα ακούσεις.Τα ίδια που ακούς και το χειμώνα.Νταπ-ντουπ/ χιτάκι του συρμού/δεν ταιριαζετε σου  λεω δήθεν για να σπάσουμε πλάκα/καληνύχτα σας.Θεος σχωρεσ' τα πάρτυ και ζωή σε λόγου μας.

10)Η καλοκαιρινή ελευθερία να κάνεις ότι σου γουστάρει.-

Στο αφεντικό μαλάκας,στα άλλα ζώα μάγκας

   Η μέρα σήμερα δεν ήταν καλή.Ή μαλλον,τα νέα και οι δημοσιεύσεις των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ήταν, για άλλη μια φορά, τόσο άσχημα,που κατάφεραν και πίκραναν μια όμορφη καλοκαιρινή μέρα,ακόλουθο μιας εξίσου όμορφης καλοκαιρινής νύχτας.

  Τα πολιτικά νέα,η επέλαση των νεοφιλελέδων,τόσο σε θεωρητικό-ιδεολογικό επίπεδο,όσο και σε πρακτικό,η ακαλαισθησία και η αναισθησία της πολιτικής ελίτ,η εξάπλωση της παράνοιας και της βλακείας, είναι λίγο πολύ δεδομένα στην ημερησία διάταξη εδώ και δυό χρόνια και καλώς ή κακώς,η αυξημένη και ολοένα αυξανόμενη αντοχή,ανοχή(ή και  απάθειά), η καλοσύνη των ανθρώπων γύρω μας, η αγάπη,ο έρωτας ,η αλληλεγύη και η αλληλοκατανόηση μας βοηθούν να την ψιλοπαλεύουμε και να μένουμε μακρυά από τα ψυχιατρεία.

   Όλα αυτά, όμως,αφορούν τη δική μας ζωούλα.Ναι,το κοινωνικό συμβόλαιο μέσα στον καπιταλισμό είναι ένα κουρελόχαρτο.Ναι,ο σαδισμός της εξουσίας απέναντι στα πολιτικά της αντικείμενα είναι αδιαμφισβήτητος και τεράστιος.Ναι,η μέγγενη σφίγγει και ο κλοιός στενεύει και όσο περνά ο καιρός σερνόμαστε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας,έχοντας ξεχάσει όχι μόνο το ευ ζην αλλά και το ζην,με μια σιδερένια μπάλα στο πόδι,ολοένα και πιο αδύναμοι για κάθε αντίδραση.Αλλά όπως λέει και η κα Σμιθ,people have the power.Η ανθρωπότητα ,είχε τη δυνατότητα να τα έχει καταφέρει καλύτερα.Ούτε καινούριοι είμαστε στο χώρο ,ούτε μας λείπουν τα προσόντα.Εγκέφαλος,αντίχειρας,ένα ποτάμι νερό στο αυλάκι από την εποχή των Σπηλαίων,εργαλεία,βιβλία,αεροπλάνα και βαπόρια,συζητήσειςεπί συζητήσεων,επαναστάσεις,πόλεμοι,κακό και τι μας έχουν διδάξει όλα αυτά;Απλά να στεκόμαστε στα δύο πόδια.Ήταν και είναι επιλογή μας να βρισκόμαστε στο Μεσαίωνα,να ζούμε βουτηγένοι στην ανοησία και τη μηδαμινότητα, να μην έχουμε χρήμα να μας διαφεντεύει και άρχοντες να μας εξουσιάζουν.Ήταν και είναι στο χέρι μας να αποτινάξουμε τα δεσμά της δουλείας και τα κόμπλεξ μας και να ζήσουμε μια ζωή σαν 'Ανθρωποι.

Επιλογή μας λοιπόν να σερνόμαστε στο βούρκο και  τη βρωμιά.Όμως μαζί μας στο βούρκο σύραμε και ένα ολόκληρο ζωικό και φυτικό βασίλειο, που όχι μόνο δε μας έφταιξε σε τίποτα,αλλα βρισκόταν δίπλα μας ,από αρχής γεννέσως του κόσμου,αρωγός για τη διαβίωση και την καλοπέρασή μας.Η λογική μας,το βασικό στοιχείο που μας διαφοροποιεί από τα υπόλοιπα ζώα,όχι μόνο δε χρησιμοποιήθηκε για να μπορέσουμε να ζήσουμε αρμονικά μαζί με τα υπόλοιπα όντα της φύσης χωρίς να υπάρχει η ανάγκη να τα εκμεταλλευόμαστε για να επιβιώσουμε,άλλα μας απομάκρυνε τόσο από τη φυσκή ζωή, ώστε οι βιολογικοί μας πρόγονοι να φαντάζουν τέρατα πολιτισμού και ομαλότητας μπροστά στον αδιανόητα απρεπή και θρασσύ απογονό τους.

Το σαράκι,όμως,δε σταμάτησε εκεί.Ο άνθρωπος,έμαθε μες τους αιώνες, μαζί με τα σκουπίδια της φύσης,να μεταβιβάζει στα ζώα και τα άκρως πιο τοξικά και επικίνδυνα σκουπίδια της ψυχής του.Τα τέρατα της κόλασης ,ξεχειλίζοντας από το  συσσωρευμένο κόμπλεξ,την κακία,τη μισαλλοδοξία,την απανθρωπιά μιας ανθρωπότητας που γερνάει με ιλιγγιώδη ρυθμό,αποφασίζουν να κάνουν κοινωνούς στο μεγαλείο της σκοτεινής και καυτής αυτοκρατορίας τους όχι μόνο τους πιο ανυπεράσπιστους από τους συνανθρώπους τους,αλλά και στα πλέον ανυπεράσπιστα πλάσματα που βρίσκονται δίπλα του,τα ζώα.

 'Οσο η κρίση προχωράει και η σαπίλα μεγαλώνει,το κακό γίνεται ολοένα και μεγαλύτερο.Μήνες τώρα παρακολουθούμε στην Ελλάδα,την καρδιά της καταπίεσης,της φτώχειας και της ταπείνωσης,χιλιάδες περιπτώσεις φρικτής κακοποίησης ζώων.Κατακλυζόμαστε καθημερινα-όπως και σήμερα,για άλλη μια μέρα-με φωτογραφίες ζώων καμμένων,τσουρουφλισμένων,κρεμασμένων,ακρωτηριασμένων,κατακρεουργημένων,τυφλωμένων,πεταμένων,πολύ πιθανό και βιασμένων,γυρνώντας,στην καλύτερη περίπτωση,το κεφάλι από την άλλη μεριά με αποτροπιασμό.Χιλιάδες ανθρωπόμορφα κτήνη ,μέσα στη μούχλα της ψυχής τους,διαλέγουν καθημερινά να ξεχαστούν από το ζόφο της μίζερης και ποταπής ζωούλας τους,των τόνων σκατών που τρώνε απο τα αφεντικά τους και το πολιτικό προσωπικό που οι ίδιοι διαλέξανε,την καταπιεστική οικογενειακή τους κατάσταση και την τεραστεια σκία του φόβου της προσωπικής τους αποκοτιάς,βασανίζοντας ένα πλάσμα που δεν έχει όυτε καχυποψία,ούτε δόλο,ούτε μιλιά ούτε άλλη δυνατότητα αντίδρασης.

Το χειρότερο όλων έιναι ότι στεκόμαστε-θα το ξαναπώ,στην καλύτερη περίπτωση,γιατι μικρή εμπιστοσύνη έχω πλεον στα ανακλαστικά της πλειοψηφίας γύρω μου-αμήχανοι και μουδιασμένοι μπρστά στο φαινόμενο.Μιλάμε-όχι πράττουμε-για την αποτίναξη του ζυγού πάνω από τις ζωές μας,για την εξάλειψη της πολιτικής έκφανσης του φασισμού,για αλλαγές,κινήματα,εξεγέρσεις επαναστάσεις,αλλά ποτέ ,καμιά πολιτική ομάδα και μονάδα,δεν αναφέρεται ρητά και δυναμικά ΚΑΙ στην έμπρακτη υπεράσπιση των ζώων.Ένα κίνημα που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να βγει δυναμικά στους δρόμους και να απαιτήσει το σεβασμό και την προστασία των ζώων από μια κοινωνία που δεν εχει μάθει να το κάνει από την παιδεία της.Πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτη είναι μια από τις χειρότερες εκφράσεις και δείγματα μιας βαθειά φασιστικής κοινωνίας και όσο εμείς θα αφήνουμε αναπάντητο τον σαδισμό απέναντι στα ζώα,αυτός θα εξαπλώνεται ακόμα περισσσότερο και στις δικές μας ζωές.

ΑΡΚΕΤΑ ΠΙΑ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΙΣΧΟΣ.ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΤΙ.

Η συγκινητική ανάρτηση του συναδέλφου εκπαιδευτικού George Pantelis στο facebook,απάντηση καταπέλτης στα καθεστωτικά παπαγαλάκια

Σε μερικές ώρες ορκίζομαι για το πτυχίο αυτό που υποτίθεται ότι θα με έφερνε πιο κοντά σε αυτό που αποτελούσε το παιδικό μου όνειρο.'Ομηρος,Αντιγόνη,φαντασιώσεις περί ιδεών και διαλόγου στο μάθημα της Έκθεσης,προσφορά,επικοινωνία,η καλή παρέα των παιδιών...Όλα αυτά έχουν καταντήσει προσευχή για μερικές ώρες ιδιαιτέρων άνυδρης παπαγαλίας.Η ανάρτηση του συναδέλφου,και γενικά η ύπαρξη τέτοιων ανθρώπων στο χώρο της Εκπαίδευσης,είναι από τα λίγα εχέγγυα για να μη σταματήσω να ελπίζω, να μη μετατραπεί το όνειρο σε ατέλειωτο εφιάλτη...

''Τι έγινε ρε κοπρίτες εκπαιδευτικοί που σας έβαλαν 2 ώρες να δουλέψετε και χαλάσατε τον κόσμο; Έτσι κι αλλιώς 3 ώρες την ημέρα δουλεύετε... Εσείς που τα κονομάτε από τα ιδιαίτερα... Εσείς που έχετε γεμίσει κάθε είδους γραφείο με αποσπασθέντες και τα σχολεία είναι άδεια; Απεργία μέσα στις πανελλαδικές, ρε αλήτες; Όλο απεργίες μέσα στις πανελλαδικές κάνετε. Τα παιδιά δε τα σκεφτήκατε;
ΒΑΡΕΘΗΚΑ! Βαρέθηκα να με κατηγορούν, βαρέθηκα να γίνομαι δέκτης κακεντρεχών σχολίων σε κάθε παρέα όταν λέω το επάγγελμα μου, βαρέθηκα να απαξιώνεται η προσφορά μου – μικρή, μεγάλη, καμία, εσείς διαλέγετε -, βαρέθηκα να με κατακρίνει το κάθε κομπλεξικό λαμόγιο, βαρέθηκα γενικώς...
Γίνεται τόσος ντόρος για 2 ώρες μάθημα παραπάνω; Όχι δεν γίνεται για τις 2 ώρες παραπάνω, άλλωστε γνωρίζω
πολλούς εκπαιδευτικούς που κάνουν επιπλέον ώρες χωρίς να τους το ζητήσει κανείς.
Ο ντόρος γίνεται για το ντόμινο που θα φέρουν αυτές οι 2 ωρίτσες:15.000 αναπληρωτές στα σπίτια τους. Ναι είμαστε όλοι εμείς που τόσα χρόνια μπαλώνουμε τις τρύπες της εκπαίδευσης, γιατί όλοι μας, λίγο ή πολύ, έχουμε περάσει από αυτή την ομηρία. Θα μου πεις : «σιγά μωρέ, αναπληρωτές είναι, δεν είναι δα και μόνιμοι...»
Για τους μόνιμους λοιπόν, το 2ωρο επιφυλάσσει μερικές χιλιάδες οργανικές θέσεις στον αέρα, γεγονός που με τα νέα δεδομένα σημαίνει απόλυση. Και για μαντέψτε ποιοι θα βγουν υπεράριθμοι και υποψήφιοι απόλυσης; Προφανώς αυτοί που πήραν τελευταίοι τις οργανικές τους, η πλειοψηφία δηλαδή όσων διορίστηκαν μέσω ΑΣΕΠ (νάτη και η αξιοκρατία που λέγαμε...). Θα μου πεις : «σιγά μωρέ, πως κάνεις έτσι, αφού δεν συμπληρώνουν ωράριο για να έχουν οργανική...»
Για αυτούς λοιπόν που συμπληρώνουν ωράριο το 2ωρο τους επιφυλάσσει μια ωραία εκδρομή στα σχολεία του νομού. Γιατί δεν είναι απλώς ένα 2ωρο. Είναι ένα 2ωρο του ενός, ένα 2ωρο του άλλου και μαζεύονται καμιά 20-30 ώρες που πρέπει να συμπληρωθούν. Βέβαια για έξοδα μετακίνησης ούτε λόγος, και πολύ σου είναι που δουλεύεις θα σου πουν... και για όσους πιστεύουν ότι δεν τρέχει και τίποτα να οργώνεις το νομό, ας φανταστούν έναν δημοτικό υπάλληλο Δευτέρα στο Αμύνταιο, Τρίτη Βαρυκό, Τετάρτη Κάτω Κλινές & Τριπόταμο (διπλές εμφανίσεις), Πέμπτη Βεύη & Παρασκευή Φλώρινα; Και να βρίσκεσαι στην ηπειρωτική Ελλάδα με τους ανεκτούς δρόμους, πάει και έρχεται σκέψου να είσαι σε κανένα νησί και να χρειάζεται να περάσεις απέναντι; Θα μου πεις : «πάλι καλά να λες που κοιμάσαι στο σπίτι σου...»
Και για αυτό έχει προβλέψει το 2ωρο. Υποχρεωτικές μεταθέσεις ονομάζεται και πηγαίνεις όπου σε έχει ανάγκη η υπηρεσία. Με απλά λόγια μέχρι τώρα δεν επέτρεπαν στα νέα ζευγάρια να σκεφτούν να κάνουν οικογένεια, τώρα ακόμη και αυτοί που τα καταφέρατε... ας προσέχατε. Θα μου πεις : «σιγά μωρέ, πως κάνεις έτσι, και οι στρατιωτικοί κάθε τρεις και λίγο αλλάζουν μέρη...» ναι μόνο που εγώ επέλεξα να διοριστώ σε κάποια εσχατιά ή όργωσα την Ελλάδα μαζεύοντας μόρια για να κατασταλάξω κάπου. Αν ήθελα να γίνω καραβανάς θα γινόμουν. Άσε που οι στρατιωτικοί έχουν έξοδα μετακίνησης οικοσκευής με τις μεταθέσεις, σπίτι υπό προϋποθέσεις στα ΣΟΑ, Λέσχες Αξιωματικών και πρατήρια, συνυπηρέτηση κατά προτεραιότητα για τους συζύγους και ένα κάρο άλλα προνόμια, που μεταξύ μας καλώς τα έχουν.
Θα μου πεις : «αυτά όλα τα λες, γιατί δεν ξέρεις πως νιώθουν τα παιδιά που δίνουν εξετάσεις, έλα και λίγο στη θέση τους...» Φίλε μου ξέρω και πολύ καλά μάλιστα, πως νιώθουν τα παιδιά. Έδωσα πανελλαδικές εξετάσεις το 1990. Και τότε είχε γίνει απεργία στις πανελλαδικές, ξεκινήσαμε στις 25 Ιουλίου και τελειώσαμε Αύγουστο. Είχαν μειωθεί τα εξεταστικά κέντρα και εμείς δώσαμε στη Φλώρινα (45 χιλιόμετρα) και πηγαίναμε κάθε πρωί αξημέρωτα μέσα σε κλούβες συνοδεία αστυνομίας. Παρά την ταλαιπωρία δεν ένιωσα κακία ούτε μου έχει μείνει απωθημένο για τους καθηγητές μου. Για αυτό σου λέω ξέρω πολύ καλά πως νιώθουν τα παιδιά...
Άσε που από τη δεκαετία του 90 έχει να δει ο κλάδος απεργιακές κινητοποιήσεις μέσα στις εξετάσεις. Θα μου πεις : «καλά όλα αυτά, αλλά δουλεύετε 3 ώρες την ημέρα...»
Σωστά. Προφανώς και οι δημοσιογράφοι που το έχουν κάνει πιπίλα το παραπάνω δουλεύουν ένα 2ωρο, όσο δηλαδή διαρκεί η εκπομπή τους... Για σκέψου λίγο. Αυτή η παράσταση που δίνουμε κάθε μέρα, όσο και επαναλαμβανόμενη να είναι, χρειάζεται μια προετοιμασία πριν και μια αξιολόγηση μετά. Δε θα επικαλεστώ μελέτες της ΟΥΝΕΣΚΟ ότι 1 διδακτική ώρα ισούται με 4 γραφείου και άλλα τέτοια όμορφα και γραφικά. Θα σε ρωτήσω και απάντησε στον εαυτό σου (με ειλικρίνεια, κανείς δε θα το μάθει...) από τις 8 ώρες στο γραφείο, πόσες πραγματικά δουλεύεις; Ξέρω, ξέρω τουλάχιστον 7,5. Εμένα μου φτάνει η απάντηση που έδωσες μέσα σου, αυτή να κρατήσεις. Τα σχολεία και ιδιαίτερα τα μεγάλα, είναι πέρα από μια εκπαιδευτική μονάδα, κατ’ ουσία και μια υπηρεσία με όλη τη γραφειοκρατία της, που πιστέψτε με είναι πολύ μεγάλη. Επειδή έχω την τιμή(;) ή την ηλιθιότητα(!) να βρίσκομαι στη διοίκηση μιας τέτοιας μονάδας, κάθε φορά που ο αδερφός μου! μου λέει : «ε, και σιγά τι κάνετε...» του απαντώ (από μέσα μου πλέον γιατί έχω βαρεθεί όπως σου είπα) : «ό,τι ακριβώς και εσύ, συν την διδασκαλία». Θα μου πεις : «κάνετε απεργία γιατί τα κονομάτε από τα ιδιαίτερα...»
Δεν εθελοτυφλώ. Και βέβαια υπάρχουν ιδιαίτερα! Πρώτον, δεν είναι όλοι οι εκπαιδευτικοί φιλόλογοι, μαθηματικοί ή φυσικοί για να κάνουν ιδιαίτερα, όχι ότι όλοι των προαναφερόμενων κλάδων κάνουν. Δεύτερον, όπως και σε πολλά άλλα στη ζωή, χρειάζονται δύο για το ταγκό. Τρίτο και σημαντικότερο, βολεύει την κάθε κυβέρνηση η ύπαρξη των ιδιαίτερων. Αν ήθελε, εν μια νυκτί θα μπορούσε να βρει αυτούς που κάνουν ή ακόμα καλύτερα κατά τη γνώμη μου να τα νομιμοποιήσει και να έχει και έσοδα. Δεν θέλει. Δεν είναι δυνατόν ο κάθε γονιός να βρίσκει τον καλύτερο για το παιδί του και να μη μπορούν να τον εντοπίσουν οι αρμόδιοι.
Για τις αποσπάσεις, τα γεμάτα γραφεία και τις άδειες αίθουσες πιστεύω φίλε μου και εσύ θα συμφωνείς, ότι οι τελευταίοι που φταίνε είναι οι εκπαιδευτικοί, άλλωστε δεν αποφασίζουν αυτοί. Και τώρα που συμφωνήσαμε και σε κάτι, σκύψε λίγο να σου πω ένα μυστικό : «τα παιδιά σας η Κυβέρνηση τα έχει ... ΧΕΣΜΕΝΑ»
Αν ενδιαφερόταν πραγματικά ... δεν θα τα άφηνε νηστικά να λιποθυμάνε στις αίθουσες. Ξέχασα! τους μοίρασε μία (αριθμός 1) φορά φρούτα που κατά σύμπτωση ήταν σάπια...ατυχία!
Αν ενδιαφερόταν πραγματικά ... δεν θα τα άφηνε να ξεπαγιάζουν σε αίθουσες χωρίς θέρμανση λόγω εξίσωσης του φόρου πετρελαίου. Πόσα μάστερ στα οικονομικά χρειάζεται για να βγάλεις απόφαση εξαίρεσης ή ολικής επιστροφής του φόρου στα τιμολόγια που εκδίδονται σε σχολικές επιτροπές;
Αν ενδιαφερόταν πραγματικά ... δεν θα τα άφηνε χωρίς βιβλία. Θα μου πεις χωρίς βιβλία ναι, αλλά με φωτοτυπίες. Αφενός και αυτές τις φωτοτυπίες εμείς οι κοπρίτες που δε νοιαζόμαστε για τα παιδιά τις βγάλαμε, αφετέρου είναι μια καλή προπόνηση για τις σημειώσεις αντί συγγραμμάτων που θα λαμβάνουν στην ακαδημαϊκή ζωή τους.
Αν ενδιαφερόταν πραγματικά... δεν θα τα άφηνε χωρίς μεταφορές μισή και πλέον σχολική χρονιά. Στους αγώνες τους για δωρεάν μεταφορές, οι μαθητές ποιους είχαν συμπαραστάτες, πολλές φορές ακόμα και απουσία των ίδιων των γονιών τους; Καλά το φαντάστηκες, αυτούς τους κοπρίτες που δεν νοιάζονται για τα παιδιά σου. Παράξενο βέβαια γιατί οι καθηγητές είτε με 30 παιδιά είτε με 5 μπορούσαν να κάνουν μάθημα και να πληρώνονται κανονικά, αλλά επιλέξανε να κατεβούν στους δρόμους με τους μαθητές τους.
Φίλε μου εγώ ξέρω με το μικρό του όνομα κάθε παιδί από τα 298 του σχολείου μου, πράγμα που αμφιβάλω αν γνωρίζεις για τους υπαλλήλους του ορόφου του γραφείου σου. Για ορισμένα από αυτά είναι τιμή μου γιατί μου έχουν εμπιστευθεί και γνωρίζω πράγματα που ούτε οι γονείς τους ξέρουν. Δεν είμαι κάτι το ιδιαίτερο, είμαι ακριβώς αυτό που θέλετε για τους εκπαιδευτικούς, και δάσκαλος και διοικητικός υπάλληλος, και προϊστάμενος, και ψυχολόγος και τεχνίτης και συντηρητής και καθαρίστρια και... Για αυτό σου λέω, πολλά μπορείς να μου προσάψεις αλλά όχι ότι δεν νοιάζομαι τους μαθητές μου. Τόσο μάλιστα που με ντροπή ομολογώ, ότι επιστρέφοντας σπίτι δεν έχω τις ίδιες αντοχές και την ίδια υπομονή για τα βιολογικά μου παιδιά.
Ξέρω ότι σε κούρασα, αλλά τώρα στο τέλος είναι το καλύτερο : ΓΙΑΤΙ;;;;;
Βοήθησε με σε παρακαλώ γιατί εγώ δεν μπορώ να το καταλάβω. Γιατί τώρα; Τι εξυπηρετεί η ανακοίνωση της αύξησης του ωραρίου τώρα, δύο εβδομάδες πριν τις πανελλαδικές; Έτσι κι αλλιώς το νέο ωράριο θα εφαρμοστεί το Σεπτέμβριο, γιατί τόση βιάση; Εγώ με το μικρό μου το μυαλό θα άφηνα να γίνουν οι εξετάσεις κανονικά και τέλος Μαΐου θα το ανακοίνωνα. Στη διάρκεια των πανελλαδικών όλο το υπουργείο νεκρώνει και ασχολείται με τις εξετάσεις, άρα ούτε μεταθέσεις, ούτε διορισμοί, ούτε σχεδιασμοί γίνονται. Σε μια χρονιά που μέχρι πριν δύο βδομάδες κανείς δεν μιλούσε για απεργία. Γιατί τώρα; Για αυτό σου λέω, όταν όλα τα κανάλια θα βρίζουν τους τεμπέληδες εκπαιδευτικούς και όλος ο κόσμος θα τα έχει με τους κοπρίτες τους δασκάλους, εσύ έχε τα αυτιά σου ανοιχτά να ακούσεις κάτω από τις φωνές αυτό που σου ετοιμάζουν. Γιατί να είσαι σίγουρος αύριο στη θέση του τεμπέλη εκπαιδευτικού θα είναι ο επίορκος γιατρός ή ο φοροφυγάς έμπορος, μεθαύριο ο πλούσιος φαρμακοποιός, αντιμεθαύριο ο «έχων και κατέχων» ιδιοκτήτης ακινήτου και ίσως με λίγη τύχη να βρεθείς και εσύ.

Ένας κοπρίτης''

Η επιστροφή της Θείας Λένας:μερικές σκεψεις με αφορμή τη δίωξη της Μαργαρίτας Παπαμηνά.

Την προηγούμενη Τρίτη,2 Απριλίου, και μετά τα γεγονότα που οδήγησαν στην βάφτιση του Χανιώτη φασίστα βουλευτή ,Στέλιου Βλαμάκη,στα ζεστά νερά του λιμανιού,ακολούθησε η παντελώς αναίτια αλλά και δόλια σύλληψη της νεαρής δασκάλας,Μαργαρίτας Παπαμηνά.
Παρακάτω ο σύνδεσμος με τα γεγονότα και τη συνέντευξη της κας Παπαμηνά στον ''Αγώνα της Κρήτης'':

http://www.agonaskritis.gr/%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BC%CE%B7%CE%BD%CE%AC-%C2%AB%CF%80%CE%AE%CE%B3%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%B5%CF%83-2/#


Όπως αναφέρεται και στο άρθρο,κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν η ύπουλη και στοχοποιημένη,όπως αποδείχτηκε, σύλληψη της Μαργαρίτας. Ούσα αρκετά ενεργή ,τόσο ως εκπαιδευτικός,όσο και ως μέλος της ντόπιας κοινωνίας -συνδικαλίστρια εκλεγμένη στο ΔΣ του νομαρχιακού τμήματος της ΑΔΕΔΥ αλλά και ενεργό μέλος στο αντιφασιστικό κίνημα των Χανίων-είναι πολύ λογικό να αποτελεί άμεσο στόχο, τόσο των αντιδραστικών και φασιστικών δυνάμεων που λυμαίνονται την περιοχή,όσο και των συνεργαζόμενων,όπως διαφαίνεται από τα γεγονότα ,τοπικών αρχών.
Η Μαργαρίτα,όπως και κάθε εκπαιδευτικός που σέβεται τον εαυτό του και την αποστολή του ,πρέπει να τρομοκρατηθεί και να ιδιωτεύσει πάση θυσία.

Η συγκεκριμένη υπόθεση είναι ενδεικτική του προσανατολισμού του νεοφιλελεύθερου μπλοκ ,σε συνεργασία με τα ακροδεξιά μαντρόσκυλα τους,ως προς την αντιμετώπιση του σύγχρονου ρόλου των εκπαιδευτικών αλλά και του χαρακτήρα της εκπαίδευσης.

Ο δάσκαλος,από τις απαρχές ακόμα της ανάδυσης του νεοελληνικού έθνους,αποτέλεσε για τις ντόπιες κοινωνίες ένα σύμβολο δικαιοσύνης και μια γέφυρα ανάμεσα στον αδύναμο πολίτη και το απρόσωπο κράτος.Υπήρξε ο βοηθός του αγράμματου αγρότη,τόσο στην αντιμετώπιση της σκληρής καθημερινότητας της υπαίθρου,όσο και στην επαφή του με την αναδυόμενη γραφειοκρατία.Ήταν ο αναγνώστης και ο γραφέας της αλληλογαφίας με τα ξενιτεμένα τέκνα,ήταν η φωνή της λογικής και ο δίκαιος Σολομών στις συνεχείς μικροδιαμάχες μεταξύ των μελών της κοινότητας.

Ηταν ο συνεκτικός κρίκος που,με την αδιάλειπτη παρουσία του και προσπάθεια του,δεν άφησε τα σχολεία να ρημάξουνε στον καιρό του Πολέμου και τα παιδιά να χαθούν μέσα στο γενικότερο χάος και την επικρατούσα μαυρίλα.Ήταν ο μαχητικός επαγγελματίας, σε περιόδους πολιτικής και ηθικής ανομίας ,ο στιγματισμένος με την υποψία του ''αριστερού'' ή την περηφάνια του ''αγωνιστή'', και ο κλάδος αιμοδότησε το ριζοσπαστικό μαρτυρολόγιο με  χιλιάδες θύματα σε περιόδους πολιτικής ήττας,όπως ο Εμφύλιος και η Χούντα.

Στο σημερα,οι δάσκαλοι είναι αυτοί που μας σήμαναν το καμπανάκι για την άθλια καθημερινότητα του μεγάλου και ολοένα αυξανόμενου αριθμού των υποσιτισμένων παιδιών στην Ελλάδα του Μνημονίου.Είναι αυτοί  που φροντίζουν,με τα ισχνά τους μέσα, να συντηρηθούν εκατοντάδες παιδιών,διοργανώνοντας συσσίτια και ενεργοποιώντας τις κοινότητες προς αποφυγή των χειροτέρων, κι αυτοί που έχουν επωμιστεί το βάρος ΚΑΙ της ψυχολογικής υποστήριξης των παιδιών που βυθίζονται στη φτώχεια και τη μιζέρια.Από αυτούς προσμένουμε και απαιτούμε να κρατηθούν ακέραιοι, για να μη ρημάξουν τόσο τα σχολεία ,όσοι και οι οικογένειές μας.


Σε αυτή την οικειότητα της επικοινωνίας μεταξύ των δύο πλευρών(ειδικά σε περιοχές με προοδευτικά πολιτικά χαρακτηριστικά),βοήθησε πολύ και η διαρκώς χαμηλή μισθολογική θέση των εκπαιδευτικών,που ενώ είχαν μια στοιχειώδη ή και σοβαρή μόρφωση,σε σχέση με τους αγράμματους ανθρώπους της υπαίθρου και του μόχθου,κέρδιζαν τα ίδια και πολλές φορές, λιγότερα από αυτούς.

Κι ενώ η οικονομική αθλιότητα των δασκάλων παραμένει ,και μάλιστα επανέρχεται σε ακόμα υψηλότερα επίπεδα,όπως στις αρχές του περασμένου αιώνα,που ο ''δασκαλάκος'' ζούσε με τα πεσκέσια της τοπικής ελεημοσύνης και ελάχιστες δεκάρες στην τσέπη , η δυνατότητα δράσης των δασκάλων και των καθηγητών βάλλεται με κάθε τρόπο. Η πίεση είναι συνεχής και ολομέτωπη και θυμίζει δαγκάνα.

Ο εκπαιδευτικός του 2013 έχει να αντιμετωπίσει ένα ανάλγητο κράτος, που τον εξωθεί στη ζητιανιά, ένα κωφεύον Υπουργείο, που του υπαγορεύει σε βαθμό διαταγής το πως θα κάνει τη δουλειά του,ένα συνδικαλισμό, που ολοένα φθίνει και ρεζιλεύεται,ένα βάναυσο κατασταλτικό  μηχανισμό, που δεν του αφήνει κανένα περιθώριο για την παραμικρή δράση ,μια ντόπια κοινωνία, που σταδιακά γεμίζει με φασίστες ,ρουφιάνους και απαίδευτα ερπετά, σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής,και ,το χειρότερο απ' όλα,μια μαθητική νεολαία ,που άγνωστο σε ποιο βαθμό,ρουφάει σα μητρικό γάλα τα σιχαμερά διδάγματα της Χρυσής Αυγής ,αναλώνεται στο καθημερινό bullying του αλλότριου στοιχείου,που δεν  είναι μόνο  μεταναστόπουλα αλλά και όλοι όσοι δεν τα κατάφεραν να χωρέσουν μέσα στο πρότυπο του ''καταναλωταρά'' ,του ''ματσό'' και του ''γαμάω''-όπως-υπαγορεύουν-τα lifestyle-πορνοκάναλα,και αρχίζει να προσθέτει στα must της εφηβικής της ύπαρξης τον εθνικισμό και το ρατσισμό.

Ο στόχος είναι ξεκάθαρος:καμιά μορφή αντίδρασης σε κανένα από τα ζητήματα που αφορούν ένα εκπαιδευτικό.Αν θες,κυρ δάσκαλε, να μείνεις εντός(ή μάλλον, να γλιτώσεις το ''εντός''), πρέπει να απαρνηθείς τον κοινωνικό σου ρόλο.Να αποδυθείς τον πολιτικό σου μανδύα.Να κάνεις μώκο μπροστά στην κοινωνική αδικία.Να μην ξεστρατίσεις καθόλου από το ενδεδειγμένο πρόγραμμα διδασκαλίας.Να μη φέρνεις καμία αντίρρηση στους γκεσταπίτες επιθεωρητές.Ξέχνα τις αναγνώσεις του Αναγνωστάκη,του Ρίτσου,του Λειβαδίτης.Υπάρχουν τόσοι θούριοι,τόσα ηρωικά αναγνώσματα,τόσοι Χειμωνάδες,τόσοι Χωμενίδηδες, για τους πιο μοντέρνους. Να μαθαίνεις στα παιδιά πόσο σημαντικό είναι να είσαι Έλληνας και πόση υπεροχή σου δίνει αυτό σε σύγκριση με τους μετανάστες συμμαθητές σου.Εκμηδένισε τους πιο αδύναμους και μάθε και στα παιδιά να το κάνουν.Διώξε όσα πιο πολλά παράσιτα μπορείς από τη δημόσια εκπαίδευση.Βοήθησέ μας να την υποβαθμίσουμε σε βαθμό ξεφτίλας.Να μη λες τίποτα για τις άδειες κοιλιές των παιδιών.Για τις ελλείψεις βιβλίων.Να μη τα ταΐζεις.Να μη τα βοηθάς εκτός τάξης.Δέξου τις κορώνες τους υπέρ της Χρυσής Αυγής και τους τραμπουκισμούς τους κατά των ξενόφερτων συμμαθητών τους.Υπάκουε πλήρως τον διευθυντή σου.Υπάκουσε σε ένα εκφασισμένο σύλλογο γονέων και κηδεμόνων.Δέξου την απάθεια των υποταγμένων συναδέλφων.Φόρα ευπρεπή ρούχα.Εκκλησιάσου κάθε Κυριακή.Σταμάτα να αρέσκεσαι και να προωθείς στους μαθητές σου βιβλία,ταινίες και μουσική πέρα των ειωθότων.Να μην έχεις γνώμη για τίποτα.ΓΙΑ ΤΊΠΟΤΑ.Δεν είναι δική σου δουλειά.

Η Μαργαρίτα Παπαμηνά δεν είναι η πρώτη ούτε η τελευταία εκπαιδευτικός που θα δοκιμάσει την τρομοκράτηση και την προσπάθεια χαλιναγώγησης.Τα ίδια και χειρότερα πέρασε και η Στέλλα Πρωτονοτάριου,η καθηγήτρια που δίδασκε εκτός σχολείου στα παιδιά των μεταναστών τη μητρική τους γλώσσα και ελληνικά στους ίδιους τους γονείς.Τα ίδια τραβάνε και οι περίπου 100 διωκόμενοι εκπαιδευτικοί ανά τη χώρα,που συμμετείχαν σε διαδηλώσεις και δράσεις αλληλεγγύης,καταλήψεις κτλ.Και ο κατάλογος θα μακρύνει κι άλλο.

Το όραμα της ελληνορθόδοξης παιδείας ,με δασκάλους ρομπότ,χαμογελαστούς και δεκτικούς απέναντι σε κάθε επιταγή της εξουσίας,με άντρες εκπαιδευτικούς με το στήσιμο και τη ρητορική του Χίτλερ και γυναίκες υποταγμένες και ευπρεπείς, σα τη Θεία Λένα, είναι ήδη εδώ.

Το καλό παραμυθάκι ετελείωσε, παιδιά.Ή όλοι μαζί,να αντιμετωπίσουμε το τέρας ή ο καθένας μόνος του,στη μοναξιά του σαλονιού του ή του κελιού του.

H AMY WINEHOUSE ΠΕΘΑΝΕ ΣΤΑ 28!

Πριν από κάθε σχόλιο, το αυτονόητο: όταν κάποιος γεννιέται το 1983 και έχουμε φτάσει ,σε A.D. χρονολόγηση, στο 2011,είναι ,αισίως,28 ετών και όχι 27!Πόσο μάλλον όταν τα γενέθλιά του φτάνουν σε 2 μήνες…

Όλα αυτά ,βέβαια, έχουν μια κάποια σημασία για όσους συνεχίζουν τους γύρους τους στο Grand Prix της ζωής και δεν τους έχει ρίξει αποβολή ο Απόλυτος Αλυτάρχης! Οι υπόλοιποι, παραμένουν στην ίδια ηλικία, νέοι μεσήλικες ή γέροι, στην αιωνιότητα, να κοιτάνε όλους εμάς ,από κοντά ή από μακριά, να αγχωνόμαστε για τα κεράκια στην τούρτα.

Mε τον ίδιο τρόπο , και η Amy Winehouse,αποφάσισε ,το περασμένο Σάββατο ,να βγάλει τη γλώσσα στο χρόνο τον ψεύτη και στην καταπιεστική δισκογραφική εταιρεία της, να τους δώσει και δυο φάσκελα και να την κοπανήσει. Και σα σταρ μεγάλης κλάσης ,ήξερε ποια στιγμή ήταν η καταλληλότερη για τη γενναία αποχώρηση. Στο απόγειο της καριέρας της, στην αναμονή για την επανάκαμψή της, στον απόηχο μιας ξευτίλας και εν μέσω της βοής και της κακεντρέχειας της άνευρης πλέμπας ,αυλαία. Χωρίς δήθεν ευγενικές υποκλίσεις. Με θάρρος. Έκατσε, εισέπραξε τη γιούχα και απλά ,έκοψε λάσπη. Στην κυριολεξία.

Πολλοί είπαν, ή θα πουν ,πως ήταν αναπόφευκτο. Οι ιατρικές τους γνώσεις ή η χρόνια εμπειρία τους στους παράνομους εθισμούς , τους δίνουν τη δυνατότητα γνωμάτευσης: αργά ή γρήγορα θα συνέβαινε, μωρέ, το περίμενα να σου πω την αλήθεια… (Ποιος γερο-Μπάροουζ ,μωρέ, και ποια πρέζα;;; Τον εξέρει η μάνα του;;;)

Άλλοι, κάπως χαιρέκακα, θα θεώρησαν το θάνατό της μια ασυνείδητη φυγή από την κατάντια και τον ξεπεσμό της. Πώς θα μπορούσε να κρατηθεί μεσούρανα ο ήλιος της ζωής της ,με το άστρο της καριέρας της να έχει δύσει;;; Είναι εκείνη η παλιά ιστορία με το φτωχό ,γέρο καλλιτέχνη ,να λιώνει ,μόνος και ξεχασμένος από τις θύμισες των περασμένων μεγαλείων. Με διάφορα φιξάκια παρέα δίπλα στο αλκοόλ.

Μερικοί, είτε γνήσια συγκινημένοι είτε συνεπαρμένοι από το κλίμα ‘’κηδεία διάσημου ανθρώπου’’, συγκινήθηκαν ,έκλαψαν, πολλοί έγραψαν οικεία, αποχαιρετιστήρια μηνυματάκια στους χώρους κοινωνικής δικτύωσης και οι πιο πατροπαράδοτοι, έβαλαν να ακούσουν κάνα τραγουδάκι και ευχήθηκαν για το καλό κατευόδιο. Όλες οι αντιδράσεις,λιγότερο ή περισσότερο θεμιτές ,είναι λογικές και μέσα στο ανθρώπινο παιχνίδι.

Πώς γίνεται ,όμως, από μια γνήσια θηλαστική φύτρα ,όπως αυτή του ανθρώπου, να έχουν ξεπηδήσει τόσα πολλά αρπακτικά;;; Με τόσα κοράκια, ακόμα και ο Χίτσκοκ θα τρόμαζε! Το εργαστήριο της μετάλλαξης;;;; Η SHWOWBIZ!!!To μαγικό δωματιάκι, που μπαίνεις Jeff Goldblum και βγαίνεις μια μυγάρα να! ,έτοιμη να πέσει με τα μούτρα στο σκατό. Ποιός γάμησε, ποιος γαμήθηκε ,ποιός παντρεύτηκε ,ποιός χώρισε ,ποιά γκαστρώθηκε ,ένα βουνό από σκατά, και η μύγα να ρουφά αχόρταγα.

Το μεγάλο φαγοπότι ,βέβαια,έρχεται,έτσι και βρεθεί κανα νωπό κουφαράκι.Το 2011 αποδείχτηκε σκληρό για πολλά μέλη της διεθνούς και ντόπιας βιομηχανίας θεάματος, και συνάμα γενναιόδωρο με τις μύγες , παλιές και καινούριες. Πολύ πριν η αποσύνθεση κάνει ήσυχη τη δουλειά της, οι εφημερίδες της Κυριακής πούλαγαν τα μάτια και τα δόντια του Παπάζογλου για φυλαχτό. Πριν προλάβει η ψυχή να αναπαυτεί , οι ‘’ψυχοχασάπηδες ‘’ των πάνελ είχαν βάλει κάτω τη μοναχική φύση του Ρασούλη και την καλοσύνη του Βέγγου και τους άλλαζαν τα φώτα. Και όσοι πιο αθώο το θύμα, τόσο μεγαλύτερο το ξέσκισμα.

Και τώρα ήρθε η σειρά της Amy.H Αmy δεν ήταν ανυποψίαστη με το παιχνίδι της showbiz.Η έντονη περσόνα της και η πολυτάραχη προσωπική ζωή της ήταν βούτυρο στο ψωμί των γκεμπελίσκων του glam.Hθελημένα ή άθελά της ,τροφοδότησε για τα καλά τις μπαταρίες στο πανηγυριώτικο παιχνιδάκι τους, ακόμα και τώρα που οι δικές της μπαταρίες έσβησαν. Με δύο πολύ μεγάλες υποσημειώσεις :Η Amy Winehouse είχε ταλέντο. Και η Amy Winehouse,ήταν ο εαυτός της .Δεν προσποιήθηκε ποτέ κάτι πέρα από αυτό που ήταν και, ίσως, να ΄ταν αυτή της η συνέπεια και η τιμιότητα με τον εαυτό της, που της στοίχισαν τη ζωή. Δεν έχει ανάγκη καμία από τις τροφές των παρασίτων ,κανένα αστικό μύθο ,κανένα καρναβαλίστικο άρμα συνομήλικων πεθαμένων ,κανένα ‘’club 27’’ . Η AMY WINEHOUSE ΠΕΘΑΝΕ ΣΤΑ 28.

Υ.Γ.Eυχαριστώ για το Rehab…

Oι Prodigy τα έδωσαν όλα κι εμείς λιγότερα από ποτέ!

Το σίγουρο είναι ένα ,κι ας είναι πλήρως αφοριστικό. Όποιος δεν ήταν στο Terravibe στις 3 Ιουλίου, την πάτησε πολύ άσχημα! Όποιος, πάλι, ήταν, ξέρει πολύ καλά για τι πράγμα μιλάω, οπότε δε χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω. Εξάλλου, πέρα από μια μουσική αίσθηση που περιορίζεται εντός του κεφαλιού μου, δε νομίζω ότι είμαι καμιά μουσικός ειδήμων -αν μπορεί να υπάρχει κάτι τέτοιο- για να κρίνω τις εμφανίσεις των συγκροτημάτων. Στο κάτω κάτω, η μουσική είναι μια πολύ προσωπική υπόθεση, και το λυρικό βίτσιο του καθενός τόσο ξεχωριστό και μοναδικό, σαν το δακτυλικό μας αποτύπωμα. Όσο κοινά γούστα και να έχεις με τον οποιονδήποτε, φίλο ή άγνωστο, πάντα θα υπάρχει έστω μια τόση δα λεπτομέρεια, που θα κάνει τη διαφορά.

Μιλώντας, το λοιπόν, αποκλειστικά για το τομάρι μου, βία για κάνα-δυο κοντινούς μου ανθρώπους, που οσμίζομαι χρόνια τώρα τα δικά τους βίτσια, η 3η Ιούλη ήταν ένα πανηγύρι αισθήσεων. Ουσιαστικά, ήταν δυο συναυλίες .Οι Prodigy και οι πριν από τους Prodigy ,χωρίς αυτό να είναι καθόλου υποτιμητικό για τους δεύτερους. Όλοι ήταν εξίσου καλοί ,και αυτοί που παρακολούθησα προσωπικά(Τherapy,Monster Magnet, Kyuss, άντε και οι Gogol Bordello) και όσοι έφτασαν σαν εικόνα στα μάτια μου μέσω τρίτων(Marky Ramone,Fogging Molly) .Και πέρα από μια ιδιαίτερη συμπάθεια που τρέφω για τους Kyuss και με κάνει λίγο λιγότερο αντικειμενική στις κρίσεις μου και λίγο περισσότερο εκδηλωτική στις αντιδράσεις μου εντός του συναυλιακού χώρου, με χαρά λέω ότι οι παρουσίες όλων των συμμετεχόντων ήταν αξιοπρεπέστατες και περάσαμε μια χαρούλα. Και επειδή ο στόχος δεν είναι η αντικειμενικότητα ,Kyuss rules!

Αν όλη η συναυλία ήταν πανηγύρι αισθήσεων, το δεύτερο μέρος της ήταν πανηγύρι αισθήσεων και παραισθήσεων. Χορός μέχρι ξεπατώματος (το λουμπάγκο κράτησε ,ευτυχώς ,μόνο μια βδομάδα), ξύλο μέχρι μωλωπισμού (ειδικά για τις μπροστινές σειρές, χωρίς αυτό να είναι κανόνας), μέθεξη σε βαθμό βακχικό ,με την επιβλητικότατο Μaxim σε ρόλο Διονύσου, να δίνει εντολές στους πιστούς και αυτοί να υπακούν χωρίς δεύτερη σκέψη, με τον αειθαλή Keith Flint να χτυπιέται σαν το χταπόδι και να σε κάνει να αναρωτιέσαι , αν θα τα καταφέρνεις κι εσύ να φέρνεις καμιά φούρλα στα 42 σου χωρίς να σε μαζεύουν τρεις και τον Liam Howlett στην κονσόλα, να αποδεικνύει για πολλοστή φορά ότι είναι μουσική μεγαλοφυΐα και ευχαριστούμε το καλό μας Σύμπαν που α) μας βοήθησε να συμπέσουμε χρονικά μαζί του στον μάταιο τούτο κόσμο ,β) δεν τον έφαγε η βιοπάλη ή οι ντρόγκες ,να μην τον μάθαινε ποτέ ούτε ο μπακάλης του.

Γενικά συμπεράσματα :ευχαριστούμε για την εμπειρία, είμαστε μαλάκες όσοι δεν σας έχουμε δει τόσα χρόνια ,περάσαμε υπέροχα ,να μας ξανάρθετε και λοιπές κουβέντες μεταξύ συμπεθέρων. Όσο αναφορά τη νύφη ,το σίγουρο είναι ότι δεν την πληρώσαμε ακριβά. Για την ακρίβεια (όχι την κακιά ,την άλλη) την πληρώσαμε λιγότερο από ποτέ. Ήταν η πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια, ας πούμε, χοντρικά, από το πρώτο Rockwave,συνυπολογίζοντας και τις συναυλίες άλλων διοργανώσεων ,που για να δούμε μερικά (και μάλιστα αρκετά) συγκροτήματα τις προκοπής, δώσαμε ένα μη εξωφρενικό ποσό.

Παραβλέπω τη χλιμιτζουριά της αύξησης του εισιτηρίου από 28 σε 35 ευρώ μετά την προσθήκη του ηχηρού ονόματος των Prodigy και μένω στο γεγονός ότι η τιμή ήταν και παρέμεινε αρκετά χαμηλή .Και αναρωτιέμαι φωναχτά: Γιατί τόσα χρόνια πληρώναμε τον κούκο αηδόνι;;; Γιατί σε μια χρονιά κρίσης οι τιμές μπόρεσαν και προσαρμόστηκαν ανάλογα;;; Πόσα λεφτά έβγαλαν στην πλάτη μας οι διοργανώτριες εταιρείες με τη φτηνή (μόνο σε ηθικό επίπεδο) δικαιολογία ότι η Ελλάδα βρίσκεται μακριά από την Αμερική ή την Αγγλία και τα συγκροτήματα ζητάνε τα μαλλιά της κεφαλής τους για να παίξουν;;;;

Έπρεπε να φτάσουμε στο 2011 και στα πρόθυρα (και για μερικούς στα μεσόθυρα )της φτώχειας ,για να επαληθευτεί η υποψία μας ότι, το μόνο που έκανε τα ελληνικά εισιτήρια διπλάσια σε αξία σε σχέση με τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά ,ήταν η νεοελληνική πλεονεξία και τίποτε άλλο. Έπρεπε να φοβηθείτε ότι οι συναυλίες θα πάνε άπατες για να μη μας ρουφήξετε το αίμα για μερικές ώρες κοπανιστού αέρα. Ελπίζω ,τουλάχιστον, αυτό το όψιμο ‘’φιλότιμο’’ να διατηρηθεί και τις επόμενες χρονιές, είτε αυτές είναι δύσκολες είτε εύκολες, και να μετράτε πάντα πόσο κόσμο χάσατε τόσα χρόνια με την αδηφαγία ,την αδιαλλαξία και την αγένειά σας! Και, εύχομαι ,με τον καιρό, να προσαρμοστούν όχι μόνο οι υπόλοιπες διοργανώτριες εταιρείες σε αυτή τη νοοτροπία ,αλλά και ολόκληρη η από εδώ και πέρα νεοελληνική μας πραγματικότητα. Και του χρόνου!