Η μέρα σήμερα δεν ήταν καλή.Ή μαλλον,τα νέα και οι δημοσιεύσεις των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ήταν, για άλλη μια φορά, τόσο άσχημα,που κατάφεραν και πίκραναν μια όμορφη καλοκαιρινή μέρα,ακόλουθο μιας εξίσου όμορφης καλοκαιρινής νύχτας.
Τα πολιτικά νέα,η επέλαση των νεοφιλελέδων,τόσο σε θεωρητικό-ιδεολογικό επίπεδο,όσο και σε πρακτικό,η ακαλαισθησία και η αναισθησία της πολιτικής ελίτ,η εξάπλωση της παράνοιας και της βλακείας, είναι λίγο πολύ δεδομένα στην ημερησία διάταξη εδώ και δυό χρόνια και καλώς ή κακώς,η αυξημένη και ολοένα αυξανόμενη αντοχή,ανοχή(ή και απάθειά), η καλοσύνη των ανθρώπων γύρω μας, η αγάπη,ο έρωτας ,η αλληλεγύη και η αλληλοκατανόηση μας βοηθούν να την ψιλοπαλεύουμε και να μένουμε μακρυά από τα ψυχιατρεία.
Όλα αυτά, όμως,αφορούν τη δική μας ζωούλα.Ναι,το κοινωνικό συμβόλαιο μέσα στον καπιταλισμό είναι ένα κουρελόχαρτο.Ναι,ο σαδισμός της εξουσίας απέναντι στα πολιτικά της αντικείμενα είναι αδιαμφισβήτητος και τεράστιος.Ναι,η μέγγενη σφίγγει και ο κλοιός στενεύει και όσο περνά ο καιρός σερνόμαστε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας,έχοντας ξεχάσει όχι μόνο το ευ ζην αλλά και το ζην,με μια σιδερένια μπάλα στο πόδι,ολοένα και πιο αδύναμοι για κάθε αντίδραση.Αλλά όπως λέει και η κα Σμιθ,people have the power.Η ανθρωπότητα ,είχε τη δυνατότητα να τα έχει καταφέρει καλύτερα.Ούτε καινούριοι είμαστε στο χώρο ,ούτε μας λείπουν τα προσόντα.Εγκέφαλος,αντίχειρας,ένα ποτάμι νερό στο αυλάκι από την εποχή των Σπηλαίων,εργαλεία,βιβλία,αεροπλάνα και βαπόρια,συζητήσειςεπί συζητήσεων,επαναστάσεις,πόλεμοι,κακό και τι μας έχουν διδάξει όλα αυτά;Απλά να στεκόμαστε στα δύο πόδια.Ήταν και είναι επιλογή μας να βρισκόμαστε στο Μεσαίωνα,να ζούμε βουτηγένοι στην ανοησία και τη μηδαμινότητα, να μην έχουμε χρήμα να μας διαφεντεύει και άρχοντες να μας εξουσιάζουν.Ήταν και είναι στο χέρι μας να αποτινάξουμε τα δεσμά της δουλείας και τα κόμπλεξ μας και να ζήσουμε μια ζωή σαν 'Ανθρωποι.
Επιλογή μας λοιπόν να σερνόμαστε στο βούρκο και τη βρωμιά.Όμως μαζί μας στο βούρκο σύραμε και ένα ολόκληρο ζωικό και φυτικό βασίλειο, που όχι μόνο δε μας έφταιξε σε τίποτα,αλλα βρισκόταν δίπλα μας ,από αρχής γεννέσως του κόσμου,αρωγός για τη διαβίωση και την καλοπέρασή μας.Η λογική μας,το βασικό στοιχείο που μας διαφοροποιεί από τα υπόλοιπα ζώα,όχι μόνο δε χρησιμοποιήθηκε για να μπορέσουμε να ζήσουμε αρμονικά μαζί με τα υπόλοιπα όντα της φύσης χωρίς να υπάρχει η ανάγκη να τα εκμεταλλευόμαστε για να επιβιώσουμε,άλλα μας απομάκρυνε τόσο από τη φυσκή ζωή, ώστε οι βιολογικοί μας πρόγονοι να φαντάζουν τέρατα πολιτισμού και ομαλότητας μπροστά στον αδιανόητα απρεπή και θρασσύ απογονό τους.
Το σαράκι,όμως,δε σταμάτησε εκεί.Ο άνθρωπος,έμαθε μες τους αιώνες, μαζί με τα σκουπίδια της φύσης,να μεταβιβάζει στα ζώα και τα άκρως πιο τοξικά και επικίνδυνα σκουπίδια της ψυχής του.Τα τέρατα της κόλασης ,ξεχειλίζοντας από το συσσωρευμένο κόμπλεξ,την κακία,τη μισαλλοδοξία,την απανθρωπιά μιας ανθρωπότητας που γερνάει με ιλιγγιώδη ρυθμό,αποφασίζουν να κάνουν κοινωνούς στο μεγαλείο της σκοτεινής και καυτής αυτοκρατορίας τους όχι μόνο τους πιο ανυπεράσπιστους από τους συνανθρώπους τους,αλλά και στα πλέον ανυπεράσπιστα πλάσματα που βρίσκονται δίπλα του,τα ζώα.
'Οσο η κρίση προχωράει και η σαπίλα μεγαλώνει,το κακό γίνεται ολοένα και μεγαλύτερο.Μήνες τώρα παρακολουθούμε στην Ελλάδα,την καρδιά της καταπίεσης,της φτώχειας και της ταπείνωσης,χιλιάδες περιπτώσεις φρικτής κακοποίησης ζώων.Κατακλυζόμαστε καθημερινα-όπως και σήμερα,για άλλη μια μέρα-με φωτογραφίες ζώων καμμένων,τσουρουφλισμένων,κρεμασμένων,ακρωτηριασμένων,κατακρεουργημένων,τυφλωμένων,πεταμένων,πολύ πιθανό και βιασμένων,γυρνώντας,στην καλύτερη περίπτωση,το κεφάλι από την άλλη μεριά με αποτροπιασμό.Χιλιάδες ανθρωπόμορφα κτήνη ,μέσα στη μούχλα της ψυχής τους,διαλέγουν καθημερινά να ξεχαστούν από το ζόφο της μίζερης και ποταπής ζωούλας τους,των τόνων σκατών που τρώνε απο τα αφεντικά τους και το πολιτικό προσωπικό που οι ίδιοι διαλέξανε,την καταπιεστική οικογενειακή τους κατάσταση και την τεραστεια σκία του φόβου της προσωπικής τους αποκοτιάς,βασανίζοντας ένα πλάσμα που δεν έχει όυτε καχυποψία,ούτε δόλο,ούτε μιλιά ούτε άλλη δυνατότητα αντίδρασης.
Το χειρότερο όλων έιναι ότι στεκόμαστε-θα το ξαναπώ,στην καλύτερη περίπτωση,γιατι μικρή εμπιστοσύνη έχω πλεον στα ανακλαστικά της πλειοψηφίας γύρω μου-αμήχανοι και μουδιασμένοι μπρστά στο φαινόμενο.Μιλάμε-όχι πράττουμε-για την αποτίναξη του ζυγού πάνω από τις ζωές μας,για την εξάλειψη της πολιτικής έκφανσης του φασισμού,για αλλαγές,κινήματα,εξεγέρσεις επαναστάσεις,αλλά ποτέ ,καμιά πολιτική ομάδα και μονάδα,δεν αναφέρεται ρητά και δυναμικά ΚΑΙ στην έμπρακτη υπεράσπιση των ζώων.Ένα κίνημα που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να βγει δυναμικά στους δρόμους και να απαιτήσει το σεβασμό και την προστασία των ζώων από μια κοινωνία που δεν εχει μάθει να το κάνει από την παιδεία της.Πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτη είναι μια από τις χειρότερες εκφράσεις και δείγματα μιας βαθειά φασιστικής κοινωνίας και όσο εμείς θα αφήνουμε αναπάντητο τον σαδισμό απέναντι στα ζώα,αυτός θα εξαπλώνεται ακόμα περισσσότερο και στις δικές μας ζωές.
ΑΡΚΕΤΑ ΠΙΑ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΙΣΧΟΣ.ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΤΙ.
Τα πολιτικά νέα,η επέλαση των νεοφιλελέδων,τόσο σε θεωρητικό-ιδεολογικό επίπεδο,όσο και σε πρακτικό,η ακαλαισθησία και η αναισθησία της πολιτικής ελίτ,η εξάπλωση της παράνοιας και της βλακείας, είναι λίγο πολύ δεδομένα στην ημερησία διάταξη εδώ και δυό χρόνια και καλώς ή κακώς,η αυξημένη και ολοένα αυξανόμενη αντοχή,ανοχή(ή και απάθειά), η καλοσύνη των ανθρώπων γύρω μας, η αγάπη,ο έρωτας ,η αλληλεγύη και η αλληλοκατανόηση μας βοηθούν να την ψιλοπαλεύουμε και να μένουμε μακρυά από τα ψυχιατρεία.
Όλα αυτά, όμως,αφορούν τη δική μας ζωούλα.Ναι,το κοινωνικό συμβόλαιο μέσα στον καπιταλισμό είναι ένα κουρελόχαρτο.Ναι,ο σαδισμός της εξουσίας απέναντι στα πολιτικά της αντικείμενα είναι αδιαμφισβήτητος και τεράστιος.Ναι,η μέγγενη σφίγγει και ο κλοιός στενεύει και όσο περνά ο καιρός σερνόμαστε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας,έχοντας ξεχάσει όχι μόνο το ευ ζην αλλά και το ζην,με μια σιδερένια μπάλα στο πόδι,ολοένα και πιο αδύναμοι για κάθε αντίδραση.Αλλά όπως λέει και η κα Σμιθ,people have the power.Η ανθρωπότητα ,είχε τη δυνατότητα να τα έχει καταφέρει καλύτερα.Ούτε καινούριοι είμαστε στο χώρο ,ούτε μας λείπουν τα προσόντα.Εγκέφαλος,αντίχειρας,ένα ποτάμι νερό στο αυλάκι από την εποχή των Σπηλαίων,εργαλεία,βιβλία,αεροπλάνα και βαπόρια,συζητήσειςεπί συζητήσεων,επαναστάσεις,πόλεμοι,κακό και τι μας έχουν διδάξει όλα αυτά;Απλά να στεκόμαστε στα δύο πόδια.Ήταν και είναι επιλογή μας να βρισκόμαστε στο Μεσαίωνα,να ζούμε βουτηγένοι στην ανοησία και τη μηδαμινότητα, να μην έχουμε χρήμα να μας διαφεντεύει και άρχοντες να μας εξουσιάζουν.Ήταν και είναι στο χέρι μας να αποτινάξουμε τα δεσμά της δουλείας και τα κόμπλεξ μας και να ζήσουμε μια ζωή σαν 'Ανθρωποι.
Επιλογή μας λοιπόν να σερνόμαστε στο βούρκο και τη βρωμιά.Όμως μαζί μας στο βούρκο σύραμε και ένα ολόκληρο ζωικό και φυτικό βασίλειο, που όχι μόνο δε μας έφταιξε σε τίποτα,αλλα βρισκόταν δίπλα μας ,από αρχής γεννέσως του κόσμου,αρωγός για τη διαβίωση και την καλοπέρασή μας.Η λογική μας,το βασικό στοιχείο που μας διαφοροποιεί από τα υπόλοιπα ζώα,όχι μόνο δε χρησιμοποιήθηκε για να μπορέσουμε να ζήσουμε αρμονικά μαζί με τα υπόλοιπα όντα της φύσης χωρίς να υπάρχει η ανάγκη να τα εκμεταλλευόμαστε για να επιβιώσουμε,άλλα μας απομάκρυνε τόσο από τη φυσκή ζωή, ώστε οι βιολογικοί μας πρόγονοι να φαντάζουν τέρατα πολιτισμού και ομαλότητας μπροστά στον αδιανόητα απρεπή και θρασσύ απογονό τους.
Το σαράκι,όμως,δε σταμάτησε εκεί.Ο άνθρωπος,έμαθε μες τους αιώνες, μαζί με τα σκουπίδια της φύσης,να μεταβιβάζει στα ζώα και τα άκρως πιο τοξικά και επικίνδυνα σκουπίδια της ψυχής του.Τα τέρατα της κόλασης ,ξεχειλίζοντας από το συσσωρευμένο κόμπλεξ,την κακία,τη μισαλλοδοξία,την απανθρωπιά μιας ανθρωπότητας που γερνάει με ιλιγγιώδη ρυθμό,αποφασίζουν να κάνουν κοινωνούς στο μεγαλείο της σκοτεινής και καυτής αυτοκρατορίας τους όχι μόνο τους πιο ανυπεράσπιστους από τους συνανθρώπους τους,αλλά και στα πλέον ανυπεράσπιστα πλάσματα που βρίσκονται δίπλα του,τα ζώα.
'Οσο η κρίση προχωράει και η σαπίλα μεγαλώνει,το κακό γίνεται ολοένα και μεγαλύτερο.Μήνες τώρα παρακολουθούμε στην Ελλάδα,την καρδιά της καταπίεσης,της φτώχειας και της ταπείνωσης,χιλιάδες περιπτώσεις φρικτής κακοποίησης ζώων.Κατακλυζόμαστε καθημερινα-όπως και σήμερα,για άλλη μια μέρα-με φωτογραφίες ζώων καμμένων,τσουρουφλισμένων,κρεμασμένων,ακρωτηριασμένων,κατακρεουργημένων,τυφλωμένων,πεταμένων,πολύ πιθανό και βιασμένων,γυρνώντας,στην καλύτερη περίπτωση,το κεφάλι από την άλλη μεριά με αποτροπιασμό.Χιλιάδες ανθρωπόμορφα κτήνη ,μέσα στη μούχλα της ψυχής τους,διαλέγουν καθημερινά να ξεχαστούν από το ζόφο της μίζερης και ποταπής ζωούλας τους,των τόνων σκατών που τρώνε απο τα αφεντικά τους και το πολιτικό προσωπικό που οι ίδιοι διαλέξανε,την καταπιεστική οικογενειακή τους κατάσταση και την τεραστεια σκία του φόβου της προσωπικής τους αποκοτιάς,βασανίζοντας ένα πλάσμα που δεν έχει όυτε καχυποψία,ούτε δόλο,ούτε μιλιά ούτε άλλη δυνατότητα αντίδρασης.
Το χειρότερο όλων έιναι ότι στεκόμαστε-θα το ξαναπώ,στην καλύτερη περίπτωση,γιατι μικρή εμπιστοσύνη έχω πλεον στα ανακλαστικά της πλειοψηφίας γύρω μου-αμήχανοι και μουδιασμένοι μπρστά στο φαινόμενο.Μιλάμε-όχι πράττουμε-για την αποτίναξη του ζυγού πάνω από τις ζωές μας,για την εξάλειψη της πολιτικής έκφανσης του φασισμού,για αλλαγές,κινήματα,εξεγέρσεις επαναστάσεις,αλλά ποτέ ,καμιά πολιτική ομάδα και μονάδα,δεν αναφέρεται ρητά και δυναμικά ΚΑΙ στην έμπρακτη υπεράσπιση των ζώων.Ένα κίνημα που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να βγει δυναμικά στους δρόμους και να απαιτήσει το σεβασμό και την προστασία των ζώων από μια κοινωνία που δεν εχει μάθει να το κάνει από την παιδεία της.Πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτη είναι μια από τις χειρότερες εκφράσεις και δείγματα μιας βαθειά φασιστικής κοινωνίας και όσο εμείς θα αφήνουμε αναπάντητο τον σαδισμό απέναντι στα ζώα,αυτός θα εξαπλώνεται ακόμα περισσσότερο και στις δικές μας ζωές.
ΑΡΚΕΤΑ ΠΙΑ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΙΣΧΟΣ.ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΤΙ.
