Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011

H AMY WINEHOUSE ΠΕΘΑΝΕ ΣΤΑ 28!

Πριν από κάθε σχόλιο, το αυτονόητο: όταν κάποιος γεννιέται το 1983 και έχουμε φτάσει ,σε A.D. χρονολόγηση, στο 2011,είναι ,αισίως,28 ετών και όχι 27!Πόσο μάλλον όταν τα γενέθλιά του φτάνουν σε 2 μήνες…

Όλα αυτά ,βέβαια, έχουν μια κάποια σημασία για όσους συνεχίζουν τους γύρους τους στο Grand Prix της ζωής και δεν τους έχει ρίξει αποβολή ο Απόλυτος Αλυτάρχης! Οι υπόλοιποι, παραμένουν στην ίδια ηλικία, νέοι μεσήλικες ή γέροι, στην αιωνιότητα, να κοιτάνε όλους εμάς ,από κοντά ή από μακριά, να αγχωνόμαστε για τα κεράκια στην τούρτα.

Mε τον ίδιο τρόπο , και η Amy Winehouse,αποφάσισε ,το περασμένο Σάββατο ,να βγάλει τη γλώσσα στο χρόνο τον ψεύτη και στην καταπιεστική δισκογραφική εταιρεία της, να τους δώσει και δυο φάσκελα και να την κοπανήσει. Και σα σταρ μεγάλης κλάσης ,ήξερε ποια στιγμή ήταν η καταλληλότερη για τη γενναία αποχώρηση. Στο απόγειο της καριέρας της, στην αναμονή για την επανάκαμψή της, στον απόηχο μιας ξευτίλας και εν μέσω της βοής και της κακεντρέχειας της άνευρης πλέμπας ,αυλαία. Χωρίς δήθεν ευγενικές υποκλίσεις. Με θάρρος. Έκατσε, εισέπραξε τη γιούχα και απλά ,έκοψε λάσπη. Στην κυριολεξία.

Πολλοί είπαν, ή θα πουν ,πως ήταν αναπόφευκτο. Οι ιατρικές τους γνώσεις ή η χρόνια εμπειρία τους στους παράνομους εθισμούς , τους δίνουν τη δυνατότητα γνωμάτευσης: αργά ή γρήγορα θα συνέβαινε, μωρέ, το περίμενα να σου πω την αλήθεια… (Ποιος γερο-Μπάροουζ ,μωρέ, και ποια πρέζα;;; Τον εξέρει η μάνα του;;;)

Άλλοι, κάπως χαιρέκακα, θα θεώρησαν το θάνατό της μια ασυνείδητη φυγή από την κατάντια και τον ξεπεσμό της. Πώς θα μπορούσε να κρατηθεί μεσούρανα ο ήλιος της ζωής της ,με το άστρο της καριέρας της να έχει δύσει;;; Είναι εκείνη η παλιά ιστορία με το φτωχό ,γέρο καλλιτέχνη ,να λιώνει ,μόνος και ξεχασμένος από τις θύμισες των περασμένων μεγαλείων. Με διάφορα φιξάκια παρέα δίπλα στο αλκοόλ.

Μερικοί, είτε γνήσια συγκινημένοι είτε συνεπαρμένοι από το κλίμα ‘’κηδεία διάσημου ανθρώπου’’, συγκινήθηκαν ,έκλαψαν, πολλοί έγραψαν οικεία, αποχαιρετιστήρια μηνυματάκια στους χώρους κοινωνικής δικτύωσης και οι πιο πατροπαράδοτοι, έβαλαν να ακούσουν κάνα τραγουδάκι και ευχήθηκαν για το καλό κατευόδιο. Όλες οι αντιδράσεις,λιγότερο ή περισσότερο θεμιτές ,είναι λογικές και μέσα στο ανθρώπινο παιχνίδι.

Πώς γίνεται ,όμως, από μια γνήσια θηλαστική φύτρα ,όπως αυτή του ανθρώπου, να έχουν ξεπηδήσει τόσα πολλά αρπακτικά;;; Με τόσα κοράκια, ακόμα και ο Χίτσκοκ θα τρόμαζε! Το εργαστήριο της μετάλλαξης;;;; Η SHWOWBIZ!!!To μαγικό δωματιάκι, που μπαίνεις Jeff Goldblum και βγαίνεις μια μυγάρα να! ,έτοιμη να πέσει με τα μούτρα στο σκατό. Ποιός γάμησε, ποιος γαμήθηκε ,ποιός παντρεύτηκε ,ποιός χώρισε ,ποιά γκαστρώθηκε ,ένα βουνό από σκατά, και η μύγα να ρουφά αχόρταγα.

Το μεγάλο φαγοπότι ,βέβαια,έρχεται,έτσι και βρεθεί κανα νωπό κουφαράκι.Το 2011 αποδείχτηκε σκληρό για πολλά μέλη της διεθνούς και ντόπιας βιομηχανίας θεάματος, και συνάμα γενναιόδωρο με τις μύγες , παλιές και καινούριες. Πολύ πριν η αποσύνθεση κάνει ήσυχη τη δουλειά της, οι εφημερίδες της Κυριακής πούλαγαν τα μάτια και τα δόντια του Παπάζογλου για φυλαχτό. Πριν προλάβει η ψυχή να αναπαυτεί , οι ‘’ψυχοχασάπηδες ‘’ των πάνελ είχαν βάλει κάτω τη μοναχική φύση του Ρασούλη και την καλοσύνη του Βέγγου και τους άλλαζαν τα φώτα. Και όσοι πιο αθώο το θύμα, τόσο μεγαλύτερο το ξέσκισμα.

Και τώρα ήρθε η σειρά της Amy.H Αmy δεν ήταν ανυποψίαστη με το παιχνίδι της showbiz.Η έντονη περσόνα της και η πολυτάραχη προσωπική ζωή της ήταν βούτυρο στο ψωμί των γκεμπελίσκων του glam.Hθελημένα ή άθελά της ,τροφοδότησε για τα καλά τις μπαταρίες στο πανηγυριώτικο παιχνιδάκι τους, ακόμα και τώρα που οι δικές της μπαταρίες έσβησαν. Με δύο πολύ μεγάλες υποσημειώσεις :Η Amy Winehouse είχε ταλέντο. Και η Amy Winehouse,ήταν ο εαυτός της .Δεν προσποιήθηκε ποτέ κάτι πέρα από αυτό που ήταν και, ίσως, να ΄ταν αυτή της η συνέπεια και η τιμιότητα με τον εαυτό της, που της στοίχισαν τη ζωή. Δεν έχει ανάγκη καμία από τις τροφές των παρασίτων ,κανένα αστικό μύθο ,κανένα καρναβαλίστικο άρμα συνομήλικων πεθαμένων ,κανένα ‘’club 27’’ . Η AMY WINEHOUSE ΠΕΘΑΝΕ ΣΤΑ 28.

Υ.Γ.Eυχαριστώ για το Rehab

1 σχόλιο:

  1. Μετά από τα σχόλια (αλλά στην πραγματικότητα πριν): πρέπει να φτάσεις κάπου για να πεις ότι είσαι εκεί. Το μωρό των 8 μηνών δεν είναι ενός και ο τελειόφυτος(!) δεν είναι επιστήμονας (εδώ καλά καλά πρέπει να έχεις δοκτορά για να "είσαι" επιστήμονας - εκεί διαμορφώνεται η στρεβλή αυτοσυνείδηση των καλαμοκαβαλητών). Φυσικά αυτός ο τρόπος υπολογισμού βολεύει αλλά όχι να λέμε ότι έχει απόλυτη ισχύ.
    s
    ps: και τα θηλαστικά είναι αρπακτικά (ο κακός ο λύκος, που αρπάει τα συμπαθητικά αρνιά πριν τα τσιγαρίσουμε εμείς!), η διαφορά είναι νομίζω στη συνείδηση: παρτακισμός - αλληλεγγύη, κακό - καλό, δεξιά - αριστερά (αντίστοιχα!), αυτά κάνουν την κριτική (ή την κοινωνική κριτική) να αποκτούν έννοια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή