Την προηγούμενη Τρίτη,2 Απριλίου, και μετά τα γεγονότα που οδήγησαν στην βάφτιση του Χανιώτη φασίστα βουλευτή ,Στέλιου Βλαμάκη,στα ζεστά νερά του λιμανιού,ακολούθησε η παντελώς αναίτια αλλά και δόλια σύλληψη της νεαρής δασκάλας,Μαργαρίτας Παπαμηνά.
Παρακάτω ο σύνδεσμος με τα γεγονότα και τη συνέντευξη της κας Παπαμηνά στον ''Αγώνα της Κρήτης'':
http://www.agonaskritis.gr/%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BC%CE%B7%CE%BD%CE%AC-%C2%AB%CF%80%CE%AE%CE%B3%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%B5%CF%83-2/#
Όπως αναφέρεται και στο άρθρο,κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν η ύπουλη και στοχοποιημένη,όπως αποδείχτηκε, σύλληψη της Μαργαρίτας. Ούσα αρκετά ενεργή ,τόσο ως εκπαιδευτικός,όσο και ως μέλος της ντόπιας κοινωνίας -συνδικαλίστρια εκλεγμένη στο ΔΣ του νομαρχιακού τμήματος της ΑΔΕΔΥ αλλά και ενεργό μέλος στο αντιφασιστικό κίνημα των Χανίων-είναι πολύ λογικό να αποτελεί άμεσο στόχο, τόσο των αντιδραστικών και φασιστικών δυνάμεων που λυμαίνονται την περιοχή,όσο και των συνεργαζόμενων,όπως διαφαίνεται από τα γεγονότα ,τοπικών αρχών.
Η Μαργαρίτα,όπως και κάθε εκπαιδευτικός που σέβεται τον εαυτό του και την αποστολή του ,πρέπει να τρομοκρατηθεί και να ιδιωτεύσει πάση θυσία.
Η συγκεκριμένη υπόθεση είναι ενδεικτική του προσανατολισμού του νεοφιλελεύθερου μπλοκ ,σε συνεργασία με τα ακροδεξιά μαντρόσκυλα τους,ως προς την αντιμετώπιση του σύγχρονου ρόλου των εκπαιδευτικών αλλά και του χαρακτήρα της εκπαίδευσης.
Ο δάσκαλος,από τις απαρχές ακόμα της ανάδυσης του νεοελληνικού έθνους,αποτέλεσε για τις ντόπιες κοινωνίες ένα σύμβολο δικαιοσύνης και μια γέφυρα ανάμεσα στον αδύναμο πολίτη και το απρόσωπο κράτος.Υπήρξε ο βοηθός του αγράμματου αγρότη,τόσο στην αντιμετώπιση της σκληρής καθημερινότητας της υπαίθρου,όσο και στην επαφή του με την αναδυόμενη γραφειοκρατία.Ήταν ο αναγνώστης και ο γραφέας της αλληλογαφίας με τα ξενιτεμένα τέκνα,ήταν η φωνή της λογικής και ο δίκαιος Σολομών στις συνεχείς μικροδιαμάχες μεταξύ των μελών της κοινότητας.
Ηταν ο συνεκτικός κρίκος που,με την αδιάλειπτη παρουσία του και προσπάθεια του,δεν άφησε τα σχολεία να ρημάξουνε στον καιρό του Πολέμου και τα παιδιά να χαθούν μέσα στο γενικότερο χάος και την επικρατούσα μαυρίλα.Ήταν ο μαχητικός επαγγελματίας, σε περιόδους πολιτικής και ηθικής ανομίας ,ο στιγματισμένος με την υποψία του ''αριστερού'' ή την περηφάνια του ''αγωνιστή'', και ο κλάδος αιμοδότησε το ριζοσπαστικό μαρτυρολόγιο με χιλιάδες θύματα σε περιόδους πολιτικής ήττας,όπως ο Εμφύλιος και η Χούντα.
Στο σημερα,οι δάσκαλοι είναι αυτοί που μας σήμαναν το καμπανάκι για την άθλια καθημερινότητα του μεγάλου και ολοένα αυξανόμενου αριθμού των υποσιτισμένων παιδιών στην Ελλάδα του Μνημονίου.Είναι αυτοί που φροντίζουν,με τα ισχνά τους μέσα, να συντηρηθούν εκατοντάδες παιδιών,διοργανώνοντας συσσίτια και ενεργοποιώντας τις κοινότητες προς αποφυγή των χειροτέρων, κι αυτοί που έχουν επωμιστεί το βάρος ΚΑΙ της ψυχολογικής υποστήριξης των παιδιών που βυθίζονται στη φτώχεια και τη μιζέρια.Από αυτούς προσμένουμε και απαιτούμε να κρατηθούν ακέραιοι, για να μη ρημάξουν τόσο τα σχολεία ,όσοι και οι οικογένειές μας.
Σε αυτή την οικειότητα της επικοινωνίας μεταξύ των δύο πλευρών(ειδικά σε περιοχές με προοδευτικά πολιτικά χαρακτηριστικά),βοήθησε πολύ και η διαρκώς χαμηλή μισθολογική θέση των εκπαιδευτικών,που ενώ είχαν μια στοιχειώδη ή και σοβαρή μόρφωση,σε σχέση με τους αγράμματους ανθρώπους της υπαίθρου και του μόχθου,κέρδιζαν τα ίδια και πολλές φορές, λιγότερα από αυτούς.
Κι ενώ η οικονομική αθλιότητα των δασκάλων παραμένει ,και μάλιστα επανέρχεται σε ακόμα υψηλότερα επίπεδα,όπως στις αρχές του περασμένου αιώνα,που ο ''δασκαλάκος'' ζούσε με τα πεσκέσια της τοπικής ελεημοσύνης και ελάχιστες δεκάρες στην τσέπη , η δυνατότητα δράσης των δασκάλων και των καθηγητών βάλλεται με κάθε τρόπο. Η πίεση είναι συνεχής και ολομέτωπη και θυμίζει δαγκάνα.
Ο εκπαιδευτικός του 2013 έχει να αντιμετωπίσει ένα ανάλγητο κράτος, που τον εξωθεί στη ζητιανιά, ένα κωφεύον Υπουργείο, που του υπαγορεύει σε βαθμό διαταγής το πως θα κάνει τη δουλειά του,ένα συνδικαλισμό, που ολοένα φθίνει και ρεζιλεύεται,ένα βάναυσο κατασταλτικό μηχανισμό, που δεν του αφήνει κανένα περιθώριο για την παραμικρή δράση ,μια ντόπια κοινωνία, που σταδιακά γεμίζει με φασίστες ,ρουφιάνους και απαίδευτα ερπετά, σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής,και ,το χειρότερο απ' όλα,μια μαθητική νεολαία ,που άγνωστο σε ποιο βαθμό,ρουφάει σα μητρικό γάλα τα σιχαμερά διδάγματα της Χρυσής Αυγής ,αναλώνεται στο καθημερινό bullying του αλλότριου στοιχείου,που δεν είναι μόνο μεταναστόπουλα αλλά και όλοι όσοι δεν τα κατάφεραν να χωρέσουν μέσα στο πρότυπο του ''καταναλωταρά'' ,του ''ματσό'' και του ''γαμάω''-όπως-υπαγορεύουν-τα lifestyle-πορνοκάναλα,και αρχίζει να προσθέτει στα must της εφηβικής της ύπαρξης τον εθνικισμό και το ρατσισμό.
Ο στόχος είναι ξεκάθαρος:καμιά μορφή αντίδρασης σε κανένα από τα ζητήματα που αφορούν ένα εκπαιδευτικό.Αν θες,κυρ δάσκαλε, να μείνεις εντός(ή μάλλον, να γλιτώσεις το ''εντός''), πρέπει να απαρνηθείς τον κοινωνικό σου ρόλο.Να αποδυθείς τον πολιτικό σου μανδύα.Να κάνεις μώκο μπροστά στην κοινωνική αδικία.Να μην ξεστρατίσεις καθόλου από το ενδεδειγμένο πρόγραμμα διδασκαλίας.Να μη φέρνεις καμία αντίρρηση στους γκεσταπίτες επιθεωρητές.Ξέχνα τις αναγνώσεις του Αναγνωστάκη,του Ρίτσου,του Λειβαδίτης.Υπάρχουν τόσοι θούριοι,τόσα ηρωικά αναγνώσματα,τόσοι Χειμωνάδες,τόσοι Χωμενίδηδες, για τους πιο μοντέρνους. Να μαθαίνεις στα παιδιά πόσο σημαντικό είναι να είσαι Έλληνας και πόση υπεροχή σου δίνει αυτό σε σύγκριση με τους μετανάστες συμμαθητές σου.Εκμηδένισε τους πιο αδύναμους και μάθε και στα παιδιά να το κάνουν.Διώξε όσα πιο πολλά παράσιτα μπορείς από τη δημόσια εκπαίδευση.Βοήθησέ μας να την υποβαθμίσουμε σε βαθμό ξεφτίλας.Να μη λες τίποτα για τις άδειες κοιλιές των παιδιών.Για τις ελλείψεις βιβλίων.Να μη τα ταΐζεις.Να μη τα βοηθάς εκτός τάξης.Δέξου τις κορώνες τους υπέρ της Χρυσής Αυγής και τους τραμπουκισμούς τους κατά των ξενόφερτων συμμαθητών τους.Υπάκουε πλήρως τον διευθυντή σου.Υπάκουσε σε ένα εκφασισμένο σύλλογο γονέων και κηδεμόνων.Δέξου την απάθεια των υποταγμένων συναδέλφων.Φόρα ευπρεπή ρούχα.Εκκλησιάσου κάθε Κυριακή.Σταμάτα να αρέσκεσαι και να προωθείς στους μαθητές σου βιβλία,ταινίες και μουσική πέρα των ειωθότων.Να μην έχεις γνώμη για τίποτα.ΓΙΑ ΤΊΠΟΤΑ.Δεν είναι δική σου δουλειά.
Η Μαργαρίτα Παπαμηνά δεν είναι η πρώτη ούτε η τελευταία εκπαιδευτικός που θα δοκιμάσει την τρομοκράτηση και την προσπάθεια χαλιναγώγησης.Τα ίδια και χειρότερα πέρασε και η Στέλλα Πρωτονοτάριου,η καθηγήτρια που δίδασκε εκτός σχολείου στα παιδιά των μεταναστών τη μητρική τους γλώσσα και ελληνικά στους ίδιους τους γονείς.Τα ίδια τραβάνε και οι περίπου 100 διωκόμενοι εκπαιδευτικοί ανά τη χώρα,που συμμετείχαν σε διαδηλώσεις και δράσεις αλληλεγγύης,καταλήψεις κτλ.Και ο κατάλογος θα μακρύνει κι άλλο.
Το όραμα της ελληνορθόδοξης παιδείας ,με δασκάλους ρομπότ,χαμογελαστούς και δεκτικούς απέναντι σε κάθε επιταγή της εξουσίας,με άντρες εκπαιδευτικούς με το στήσιμο και τη ρητορική του Χίτλερ και γυναίκες υποταγμένες και ευπρεπείς, σα τη Θεία Λένα, είναι ήδη εδώ.
Το καλό παραμυθάκι ετελείωσε, παιδιά.Ή όλοι μαζί,να αντιμετωπίσουμε το τέρας ή ο καθένας μόνος του,στη μοναξιά του σαλονιού του ή του κελιού του.
Παρακάτω ο σύνδεσμος με τα γεγονότα και τη συνέντευξη της κας Παπαμηνά στον ''Αγώνα της Κρήτης'':
http://www.agonaskritis.gr/%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BC%CE%B7%CE%BD%CE%AC-%C2%AB%CF%80%CE%AE%CE%B3%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%B5%CF%83-2/#
Όπως αναφέρεται και στο άρθρο,κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν η ύπουλη και στοχοποιημένη,όπως αποδείχτηκε, σύλληψη της Μαργαρίτας. Ούσα αρκετά ενεργή ,τόσο ως εκπαιδευτικός,όσο και ως μέλος της ντόπιας κοινωνίας -συνδικαλίστρια εκλεγμένη στο ΔΣ του νομαρχιακού τμήματος της ΑΔΕΔΥ αλλά και ενεργό μέλος στο αντιφασιστικό κίνημα των Χανίων-είναι πολύ λογικό να αποτελεί άμεσο στόχο, τόσο των αντιδραστικών και φασιστικών δυνάμεων που λυμαίνονται την περιοχή,όσο και των συνεργαζόμενων,όπως διαφαίνεται από τα γεγονότα ,τοπικών αρχών.
Η Μαργαρίτα,όπως και κάθε εκπαιδευτικός που σέβεται τον εαυτό του και την αποστολή του ,πρέπει να τρομοκρατηθεί και να ιδιωτεύσει πάση θυσία.
Η συγκεκριμένη υπόθεση είναι ενδεικτική του προσανατολισμού του νεοφιλελεύθερου μπλοκ ,σε συνεργασία με τα ακροδεξιά μαντρόσκυλα τους,ως προς την αντιμετώπιση του σύγχρονου ρόλου των εκπαιδευτικών αλλά και του χαρακτήρα της εκπαίδευσης.
Ο δάσκαλος,από τις απαρχές ακόμα της ανάδυσης του νεοελληνικού έθνους,αποτέλεσε για τις ντόπιες κοινωνίες ένα σύμβολο δικαιοσύνης και μια γέφυρα ανάμεσα στον αδύναμο πολίτη και το απρόσωπο κράτος.Υπήρξε ο βοηθός του αγράμματου αγρότη,τόσο στην αντιμετώπιση της σκληρής καθημερινότητας της υπαίθρου,όσο και στην επαφή του με την αναδυόμενη γραφειοκρατία.Ήταν ο αναγνώστης και ο γραφέας της αλληλογαφίας με τα ξενιτεμένα τέκνα,ήταν η φωνή της λογικής και ο δίκαιος Σολομών στις συνεχείς μικροδιαμάχες μεταξύ των μελών της κοινότητας.
Ηταν ο συνεκτικός κρίκος που,με την αδιάλειπτη παρουσία του και προσπάθεια του,δεν άφησε τα σχολεία να ρημάξουνε στον καιρό του Πολέμου και τα παιδιά να χαθούν μέσα στο γενικότερο χάος και την επικρατούσα μαυρίλα.Ήταν ο μαχητικός επαγγελματίας, σε περιόδους πολιτικής και ηθικής ανομίας ,ο στιγματισμένος με την υποψία του ''αριστερού'' ή την περηφάνια του ''αγωνιστή'', και ο κλάδος αιμοδότησε το ριζοσπαστικό μαρτυρολόγιο με χιλιάδες θύματα σε περιόδους πολιτικής ήττας,όπως ο Εμφύλιος και η Χούντα.
Στο σημερα,οι δάσκαλοι είναι αυτοί που μας σήμαναν το καμπανάκι για την άθλια καθημερινότητα του μεγάλου και ολοένα αυξανόμενου αριθμού των υποσιτισμένων παιδιών στην Ελλάδα του Μνημονίου.Είναι αυτοί που φροντίζουν,με τα ισχνά τους μέσα, να συντηρηθούν εκατοντάδες παιδιών,διοργανώνοντας συσσίτια και ενεργοποιώντας τις κοινότητες προς αποφυγή των χειροτέρων, κι αυτοί που έχουν επωμιστεί το βάρος ΚΑΙ της ψυχολογικής υποστήριξης των παιδιών που βυθίζονται στη φτώχεια και τη μιζέρια.Από αυτούς προσμένουμε και απαιτούμε να κρατηθούν ακέραιοι, για να μη ρημάξουν τόσο τα σχολεία ,όσοι και οι οικογένειές μας.
Σε αυτή την οικειότητα της επικοινωνίας μεταξύ των δύο πλευρών(ειδικά σε περιοχές με προοδευτικά πολιτικά χαρακτηριστικά),βοήθησε πολύ και η διαρκώς χαμηλή μισθολογική θέση των εκπαιδευτικών,που ενώ είχαν μια στοιχειώδη ή και σοβαρή μόρφωση,σε σχέση με τους αγράμματους ανθρώπους της υπαίθρου και του μόχθου,κέρδιζαν τα ίδια και πολλές φορές, λιγότερα από αυτούς.
Κι ενώ η οικονομική αθλιότητα των δασκάλων παραμένει ,και μάλιστα επανέρχεται σε ακόμα υψηλότερα επίπεδα,όπως στις αρχές του περασμένου αιώνα,που ο ''δασκαλάκος'' ζούσε με τα πεσκέσια της τοπικής ελεημοσύνης και ελάχιστες δεκάρες στην τσέπη , η δυνατότητα δράσης των δασκάλων και των καθηγητών βάλλεται με κάθε τρόπο. Η πίεση είναι συνεχής και ολομέτωπη και θυμίζει δαγκάνα.
Ο εκπαιδευτικός του 2013 έχει να αντιμετωπίσει ένα ανάλγητο κράτος, που τον εξωθεί στη ζητιανιά, ένα κωφεύον Υπουργείο, που του υπαγορεύει σε βαθμό διαταγής το πως θα κάνει τη δουλειά του,ένα συνδικαλισμό, που ολοένα φθίνει και ρεζιλεύεται,ένα βάναυσο κατασταλτικό μηχανισμό, που δεν του αφήνει κανένα περιθώριο για την παραμικρή δράση ,μια ντόπια κοινωνία, που σταδιακά γεμίζει με φασίστες ,ρουφιάνους και απαίδευτα ερπετά, σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής,και ,το χειρότερο απ' όλα,μια μαθητική νεολαία ,που άγνωστο σε ποιο βαθμό,ρουφάει σα μητρικό γάλα τα σιχαμερά διδάγματα της Χρυσής Αυγής ,αναλώνεται στο καθημερινό bullying του αλλότριου στοιχείου,που δεν είναι μόνο μεταναστόπουλα αλλά και όλοι όσοι δεν τα κατάφεραν να χωρέσουν μέσα στο πρότυπο του ''καταναλωταρά'' ,του ''ματσό'' και του ''γαμάω''-όπως-υπαγορεύουν-τα lifestyle-πορνοκάναλα,και αρχίζει να προσθέτει στα must της εφηβικής της ύπαρξης τον εθνικισμό και το ρατσισμό.
Ο στόχος είναι ξεκάθαρος:καμιά μορφή αντίδρασης σε κανένα από τα ζητήματα που αφορούν ένα εκπαιδευτικό.Αν θες,κυρ δάσκαλε, να μείνεις εντός(ή μάλλον, να γλιτώσεις το ''εντός''), πρέπει να απαρνηθείς τον κοινωνικό σου ρόλο.Να αποδυθείς τον πολιτικό σου μανδύα.Να κάνεις μώκο μπροστά στην κοινωνική αδικία.Να μην ξεστρατίσεις καθόλου από το ενδεδειγμένο πρόγραμμα διδασκαλίας.Να μη φέρνεις καμία αντίρρηση στους γκεσταπίτες επιθεωρητές.Ξέχνα τις αναγνώσεις του Αναγνωστάκη,του Ρίτσου,του Λειβαδίτης.Υπάρχουν τόσοι θούριοι,τόσα ηρωικά αναγνώσματα,τόσοι Χειμωνάδες,τόσοι Χωμενίδηδες, για τους πιο μοντέρνους. Να μαθαίνεις στα παιδιά πόσο σημαντικό είναι να είσαι Έλληνας και πόση υπεροχή σου δίνει αυτό σε σύγκριση με τους μετανάστες συμμαθητές σου.Εκμηδένισε τους πιο αδύναμους και μάθε και στα παιδιά να το κάνουν.Διώξε όσα πιο πολλά παράσιτα μπορείς από τη δημόσια εκπαίδευση.Βοήθησέ μας να την υποβαθμίσουμε σε βαθμό ξεφτίλας.Να μη λες τίποτα για τις άδειες κοιλιές των παιδιών.Για τις ελλείψεις βιβλίων.Να μη τα ταΐζεις.Να μη τα βοηθάς εκτός τάξης.Δέξου τις κορώνες τους υπέρ της Χρυσής Αυγής και τους τραμπουκισμούς τους κατά των ξενόφερτων συμμαθητών τους.Υπάκουε πλήρως τον διευθυντή σου.Υπάκουσε σε ένα εκφασισμένο σύλλογο γονέων και κηδεμόνων.Δέξου την απάθεια των υποταγμένων συναδέλφων.Φόρα ευπρεπή ρούχα.Εκκλησιάσου κάθε Κυριακή.Σταμάτα να αρέσκεσαι και να προωθείς στους μαθητές σου βιβλία,ταινίες και μουσική πέρα των ειωθότων.Να μην έχεις γνώμη για τίποτα.ΓΙΑ ΤΊΠΟΤΑ.Δεν είναι δική σου δουλειά.
Η Μαργαρίτα Παπαμηνά δεν είναι η πρώτη ούτε η τελευταία εκπαιδευτικός που θα δοκιμάσει την τρομοκράτηση και την προσπάθεια χαλιναγώγησης.Τα ίδια και χειρότερα πέρασε και η Στέλλα Πρωτονοτάριου,η καθηγήτρια που δίδασκε εκτός σχολείου στα παιδιά των μεταναστών τη μητρική τους γλώσσα και ελληνικά στους ίδιους τους γονείς.Τα ίδια τραβάνε και οι περίπου 100 διωκόμενοι εκπαιδευτικοί ανά τη χώρα,που συμμετείχαν σε διαδηλώσεις και δράσεις αλληλεγγύης,καταλήψεις κτλ.Και ο κατάλογος θα μακρύνει κι άλλο.
Το όραμα της ελληνορθόδοξης παιδείας ,με δασκάλους ρομπότ,χαμογελαστούς και δεκτικούς απέναντι σε κάθε επιταγή της εξουσίας,με άντρες εκπαιδευτικούς με το στήσιμο και τη ρητορική του Χίτλερ και γυναίκες υποταγμένες και ευπρεπείς, σα τη Θεία Λένα, είναι ήδη εδώ.
Το καλό παραμυθάκι ετελείωσε, παιδιά.Ή όλοι μαζί,να αντιμετωπίσουμε το τέρας ή ο καθένας μόνος του,στη μοναξιά του σαλονιού του ή του κελιού του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου