Βυζάκια έξω λοιπόν!

Ο θηλασμός,όπως η γέννα και ο θάνατος,είναι ένα γεγονός πέρα από τάξεις και καταγωγές.

Η φύση μας έδωσε μια κοιλιά και μια μήτρα,για να ζούμε την ευτυχία της μητρότητας.Η φύση μας έδωσε γλουτούς,για να αποθηκεύουμε λίπος ,ώστε να ταίζουμε με το σώμα μας τα έμβρυά μας.Η φύση προνόησε και μας έδωσε δυο μεγάλα,υπέροχα στήθη,δύο όμορφα καμωμένες θηλές,σε εμάς καθώς και σε όλα τα άλλα  θηλαστικά,για να μπορούμε να ταίζουμε τα μωρά μας με μια τροφή μέσα από το σώμα στο οποίο μεγάλωσαν.

Βέβαια,η σωστή διατροφή ενός παιδιού εξαρτάται άμεσα απο την καλή διατροφή της μάνας,γι'αυτό και οι λιπόσαρκες γυναίκες της Αφρικής και η κάθε φτωχή και υποσιτισμένη γυναίκα κάθε υποανάπτυκτης και μίζερης γωνιάς αυτού του πλανήτη,κάθε γκέτο και κάθε φαβέλας,κάθε φτωχογειτονιάς και κάθε τσαντιρομαχαλά, αδυνατούν να εκτρέψουν σωστά τα παιδιά τους.Όσον αφορά όμως την ηθική μεριά του ζητήματος,όλες οι γυναίκες είναι θεωρητικά το ίδιο ελεύθερες να θηλάσουν τα παιδιά του,ακόμα και οι Ελληνίδες αριστερές στις εξορίες της Δεξιάς αλλά και οι γυναίκες που μεγαλώνουν τα παιδιά τους εντός φυλακής.

Σήμερα το πρωί,πληροφορηθήκαμε όλοι,δια μέσου της πένας της κοσμογυρισμένης  κας Τριανταφύλλου, ότι  οι τσιγγάνες θηλάζουν τα παιδιά τους στο δρόμο,''καταστρέφοντας'' την ηδη χιμαζόμενη εικόνα της ελληνικής κοινωνίας.Βέβαια,στην περίπτωση της τσιγγάνας,το βάρος πέφτει πιότερο στο φυλετικό και το ταξικό προφίλ της θηλάζουσας και όχι τόσο στο ίδιο το γεγονός του θηλασμού.Η κυρία δεν είχε σπίτι.Κι όμως γέννησε και θηλάζει στο δρόμο,άστεγη και επαίτισσα.

Βέβαια,η κα Τριανταφύλλου ξεχνάει ότι  η φύση δε μας δίνει σπίτια(εκτός αν μιλάμε για σπηλιές).Τα σπίτια τα φτιάξαμε μόνοι μας,για να καλυτερεύσουμε τις ζωές μας,να τις κάνουμε πιο άνετες αλλά και πιο ανθεκτικές απέναντι στα φυσικά φαινόμενα.Ακόμα ,όμως,και όταν οι άνθρωποι απέκτησαν οικίες και οικισμούς και πόλεις και ταξικές κοινωνίες και για πολλούς αιώνες ακόμα,οι γυναίκες θήλαζαν τα παιδιά τους παντού,γιατί αυτό που προείχε ήταν ο κορεσμός του μωρού την ώρα της πείνας του και όχι ο καθωσπρεπισμός και η τυπικότητα της κάθε ''κυρίας''.Η σταδιακή ''κάλυψη'' του θηλασμού ήταν επινόηση των ανώτερων τάξεων,που πάντα έδιναν βάση στη μορφή και όχι στην ουσιά των πραγμάτων.Οι κυρίες των ανώτερων τάξεων ,βέβαια,έκανα πράγματα πολύ πιο επονείδιστα και αφύσικα από το να βγάζουν το βυζί τους μπροστά σε 10,20,100 νοματέους και να ταίσουν το παιδί τους,αλλά αυτό δεν είχε καμία απολύτως σημασία. 

Κάτι ακόμα που φαίνεται να ξεχνάει η κα Τριανταφύλλου-τεχνηέντως υποθέτω-είναι πως όταν η φύση έφτιαξε τους ανθρώπους ικανούς να αποκτήσουν απογόνους,αγνοούσε τη δημιουργία της ταξικής κοινωνίας που ήθελε ανθρώπους σκλάβους ανθρώπων.Αγνοούσε την ανακάλυψη του νεοφιλελευθερισμού και την μεγιστοποίηση του κέρδους και της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από τ άνθρωπο .Αγνοούσε τη μελλοντική ύπαρξη ανθρώπων σαν τον Αδόλφο Χίτλερ με την ευγονική του,τη Μάργκαρετ Θάτσερ(τι πρότυπο μητρότητας,αλήθεια!),τον Πινοσέτ και τον Γιάννη Στουρνάρα.Αγνοούσε ότι θα κάποτε,παιδιά που έχουν πάψει προ πολλού να είναι παιδιά,θα γύριζαν 30 και χρονών στα, απειλούμενα από τις τράπεζες,σπίτια των γονιών τους,που κάποτε πληρούσαν τα κριτήρια της κας Τριανταφύλλου για τεκνοποίηση και τώρα κάνουν κωλοτούμπες για να συντηρήσουν όχι εγγόνια,αλλά ενήλικες που νιώθουν εντελώς παράσιτα. Η κα Τριανταφυλλου θέλει και ξεχνάει ότι το φυσικό είναι οι άνθρωποι να τεκνοποιούν και οι κοινωνίες να προστατεύουν.Ξεχνά ότι η κοινωνία είναι ακόμα ένα δημιούργημα του ανθρώπου για την καλυτέρευση της ζωής του,για να μπορέσει να ζήσει ισχυρός εν τη ενώσει του με τους άλλους ανθρώπους και όχι για να παραδίδει τη ζωή του στα χέρια των δημίων του.Από τη στιγμή που αυτή η κοινωνία έχει αφήσει έστω κι έναν άνθρωπο να γεννάει χωρίς την ασφάλεια ενός σπιτιού,σωματικής και πνευματικής τροφής,είναι ξοφλημένη.

Το τελευταίο ,και για μένα εξίσου σημαντικό,έναντι του οποίου βάλλεται εμμέσως η συγγραφέας,είναι ο δημόσιος θηλασμός.Όπως  δείχνουν τα πράγματα, και τα παραδείγματα είναι πολλά,εξίσου αδιάφορη τάξης και κοινωνικής θέσης είναι τελικά και η ανυπαρξία του δικαιώματος σε αυτόν.Το έκανε η κα Κουτσοσταμάτη σε ένα mall,το προσωπικό ασφαλείας της ζήτησε  να σταματήσει.Το έκανε μια κυρία σε ενα εστιατόριο της Σαντορίνης,την έδιωξαν κακείν κακώς.Το έκανε η τσιγγανούλα και έβγαλε την κα Τριανταφύλλου απο τα Fendi κουρέλια της.Τα παραδείγματα αυτά,βέβαια, αφορούν την Ελλάδα,αλλά φαντάζομαι ότι είναι ένα κοινό στοιχείο των δήθεν ανεπτυγμένων κοινωνιών που έχουν περάσει πλέον στη λαίλαπα της αποανάπτυξης,της κρίσης ,του νεοφιλελευθερισμού και του φασισμού.

Η  σταδιακά ακραίως πουριτανευόμενη ελληνική κοινωνία,μέσα στα πλαίσια του πλήρους εκφασισμού της,πάει να ποινικοποιήσει τις πιο όμορφες,τρυφερές,φυσικές και ανθρώπινες εκφράσεις μας,μετατρεποντας τους ανθρώπους σε απλές αναπαραγωγικές και παραγωγικές μονάδες.
 

Όμως αυτό που ξεχνάει και οφείλουμε  να θυμίσουμε στην κα Τριανταφύλλου,είναι ότι  δεν πάει ούτε μισός αιώνας,που οι γυναίκες της ελληνικής υπάιθρου οχι μόνο θήλαζαν τα μωρά  τους δημόσια,δλδ στα χωράφια που έβγαζαν τα χέρια τους για να ζήσουν,αλλά γεννούσαν και δημόσια,όπως κάθε ζωο του κόσμου αυτου.Χωρίς ντροπή.

Αν δεν αντισταθούμε σε αυτό τον απίστευτο φαρισαισμό,με μια κοινωνία να ζητωκραυγάζει στα κωλάδικα κάτω από πρόστυχα γυμνές εκπορνευμένες και κάνει είδωλα τις εκδιδόμενες των εκδοτών, αλλά λοιδορεί μια μάνα που ταίζει το παιδί της δημόσια,όποια κι αν ειναι αυτή,θα είναι σα να πετάμε στα σκουπίδια το παρελθόν μας.Από όποια μεριά κι αν το βλέπουμε.

Ας προτάξουμε τα στήθη μας απέναντι στο φασισμό τους.

 

 

Δέκα πράγματα που άλλαξαν στα καλοκαίρια μας χωρίς να το πάρουμε χαμπάρι(ΚΛΙΚ καταντήσαμε!)

Έχοντας ξεμείνει καλοκαιριάτικα,μετά απο αρκετά χρόνια,στην πόλη που όλοι αγαπάμε και μισούμε ταυτόχρονα,μακρυά από το άγχος, τη σχιζοφρένεια αλλά και τη θολούρα που δημιουργούν η προετοιμασία των διακοπών και η επιστροφή από αυτές,το μάτι μου μπόρεσε να παρατηρήσει πράγματα που κατόρθωναν να διαφύγουν της προσοχής μου τα προηγούμενα χρόνια.Πρόκειται  για μικροαλλαγές που σίγουρα δε συνέβησαν μέσα σε ένα χρόνο και που σίγουρα,για εμάς τους γύρω στα 30-που ζήσαμε παραθερίζοντες γονείς τη δεκαετία του 80,μεγαλώναμε λυσσόντας με τα υπόλοιπα παιδάκια τη δεκαετία του '90,ξεκινήσαμε να διακοπάρουμε και να ανακαλύπτουμε τη θέση μας μέσα στο καλοκαίρι τη δεκαετία του '00 και βλέπουμε τη ζωη μας,καλοκαιρινή και χειμερινή,να μεταλλάσετε, μέσα στη δεκαετια που διανύουμε-δεν είναι τόσο οικείες.Να σημειωθεί,ότι πέρα από την επίδραση επιμέρους παραγόντων σε καθένα από τα σημεία,όλα μα όλα κρύβουν μέσα τους τη μαγική δύναμη  των πατριαρχών του νεοελληνικού Διαφωτισμού των ιλλουστρασιον φυλλάδων.Δεκτή η κριτική ότι μπορεί  απλά να εξελίσσομαι σε μια αναποδοπαράξενη κωλόγρια.
Ιδού τα 10 σημεία της μετάλλαξης του greek summer:

1)Καταρχήν,ο ίδιος ο όρος greek summer.
Kάτι τα χιτάκια του Φοίβου,κάτι οι ανεκδιήγητες συλλογές της Heaven  και του Compact Disc Club,το ''καλοκαιράκι'' φαφούτιασε,έχασε όλα του τα ωραια υγρά και ένρινά  σύμφωνα,και άρχισε τους ουρανισμούς και τα σιρίσματα ,φέρνοντας μας στο μυαλό μόνο πλαστικούρα και αιρκοντισιόνινκ γουργουρητό.

2)Ο έρωτας της ξαπλώστρας.
Δε χρειάζεται να πω πολλά.Από την τρυφερότητα και τη δροσιά της άμμου,στην εθελοντική και επί χρήμασι τοστοποίηση του κώλου μας.Εδώ μπορούμε να μετρήσουμε και τη γενικότερη καουτσουκίλα ως επίσημα καλοκαιρινή εσάνς.

3)Τα Τζάμπο.
Μας είχανε προειδοποίησει.Το θυμάστε;''ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΟΥ!''Κι εμείς όχι μόνο δεν δώσαμε σημασία στην επερχόμενη απειλή,αλλά αφήσαμε τη λαίλαπα να ρουφήξει κι εμάς.Κοροιδεύμαμε την πλέμπα που ψώνιζε πλαστική σαγιοναρίτσα από τα καλάθια.Γινόμασταν εστέτ,βλέπεις.Τώρα που το μεγάλο καλάθι είναι υπό την αιγίδα του τρέιντμαρκ,κλείνοντας όλα τα μικρά επιμέρους καλάθια,συρρέουμε σα τα κοτόπουλα στον ελληνικό(να τα λέμε αυτα!) ναό της κατανάλωσης,αγοράζοντας ολοχρονίς οποιοδήποτε χρήσιμο ή άχρηστο σκουπιδάκι.Έχουμε και το άλλοθι στο στόμα,''είναι φθηνά'',καθαρίσαμε.Λες και η μάσκα και ο αναπνευστήρας μπορούν να έχουν φοβερή απόκλιση τιμής.Πάρε και δωρό ,με αγορές 8000 σκατολοιδιών,την υπέροχη φετινή μας έμπνευση,την αδιάβροχη καλοκαιρινή σακούλα-καλάθι-στα-Μετέωρα,και ξεχύσου στις παραλίες να διαδώσεις το λόγο του λιανικού μονοπωλίου.Αμήν.

4)Τα ρούχα-φωτοτυπίες
Αυτό πια είναι από τις μόνιμες γκρίνιες μου,χειμώνα-καλοκαίρι,απλά το καλκαίρι μου κακοφαίνεται παραπάνω.Ένα λεωφορείο γεμάτο ίδιο πεδιλάκια.Μια καφετέρια γεμάτη ίδια σορτσάκια.Ένα κλαμπάκι γεμάτο ίδια φορεματάκια.Βγαίνω μια βόλτα και νιώθω λες και παίζω στο GTA III ή τελοσπάντων,οποιοδήποτε action game εκείνης της εποχής,που τα sprites,τα ανθρωπάκια στους δρόμους ,φοράνε όλα τα ίδια ρούχα,σε 5-6 παραλλαγέςΕίναι η ίδια λογική που λέγαμε πιο πάνω με τα καλάθια.Παλιά μπασκλασαρία,τώρα τρεντιά.Κι ας παίρνω το κουρέλι σε 3πλασια τιμή από το λογικό.(Να σημειωθέι εδώ ότι δεν έχω τίποτα με τα καλάθια και το λιανικό εμπόριο,σε λαική γειτονιά έχω μεγαλώσει κι έτσι τη βγάζαμε μικρά.Με τα κορόιδα,την σαρδελοποίηση,την κακογουστιά και τη γυαλομαμουνιά έχω πρόβλημα)Προσωπικά.,προτιμώ να μείνω ξεβράκωτη(κι ενίοτε μένω) παρά να πέσω στην ανάγκη των αδιανόητων πολυεθνικών με τα τσίτια.Για μαγιώ και περαιτέτω στυλιστικά θα τα πούμε και παρακάτω,γιατί έχει πολύ ζουμί η υπόθεση.


5)Τα μαγιώ.
Μια κουβέντα θα πω και οι έχοντες γούστο θα με καταλάβετε:ΜΙΧ 'N' MATCH.Πανάκριβα και ταυτόχρονα φτηνιάρικα,επίσης φωτοτυπιάρικα,σε ελεεινά χρώματα ,έχουν δημιουργήσει ένα στρατό νάυλον λουόμενων,έτοιμων να βουτήξουν,όχι στα θάλασσα,αλλά στις σελίδες των φτηνοπεριοδικών μόδας για γαλοπούλες.Με μικρές παραλλαγές κάθε χρόνο-φέτος έχουμε τα στράπλες σε συνδυασμό με  μπραζίλιαν ξεκωλίδια,κυριαρχούν σε όλες τις παραλίες και δημιουργούν την εικόνα του ενιαίου χωρίς μεγάλη προσπάθεια.Πέρα από τα παραπάνω,άλλες δύο άθλιες επιπτώσεις της κακόγουστης επικρατησής τους:α)πλέον,το σώμα προσαρμόζεται στη βιομηχανία μαγιώ και όχι τα μαγιώ στα σώματα και β)παντού κωλαράκια.Πλήρης απομυθοποίηση του μπανιστηριού.
Προσωπική μου γνώμη:τιμιότερο,ομορφότερο και πρακτικότερο,από το να φοράς ένα κομματάκι ύφασμα που σε κόβει και δεν καλύπτει και τίποτα,να πετάξεις κωλάρα και βυζάρα όξω και να το φχαριστηθείς.

6)Το τατουάζ.
Πριν μερικά χρόνια ήταν το απόλυτο σημάδι.Τώρα είναι το απόλυτο ρημάδι.Δε λέει τίποτα.Πιο πολύ εντύπωση κάνει ένα αξιόλογο άρωμα,παρά το πιτσικαρισμένο ink στον υποδόριο ιστό.Εκτός κι αν είσαι,ρε παιδί μου ,τρελός τατουαζάκιας και είσαι καλυμμένος από κούτελο εώς φτέρνα.Οκ,πάω πάσο.Δεν μου αρέσει,αλλά το χεις ίρτζι και το σέβομαι.

7)Οι λελογκόμενοι.
Ξέρω τι θα μου πείτε,υπάρχουν και τον χειμώνα.Αλλά ρε πούστη μου,πώς να το κάνουμε,το καλοκαίρι είναι η εποχή που θα βλεφαριάσεις,θα ξανοιχτείς,θα φλερτάρεις,θα γκομενιάσεις.Κάθεσαι ωραία ωραία στην πετσετούλα σου,στο βραχάκι σου,στο μπαράκι σου,στο κάθισμα του αυτοκινήτου σου με ανοιχτό το παράθυρο ,και πας να πάρεις λίγο μάτι και  μυρωδιά σερνικού.Γυρνάς δεξιά,αριστερά,μπρος,πίσω,και τι βλέπεις;Παντού ο ίδιος γκόμενος:μελαχροινός,μούσι κομμωτηρίου ,γυαλί επιλεγμένο προσεκτικά,μαλλί που έχεις την εντύπωση ότι μένει πάντα στο ίδιο μήκος,βερμουδίτσα ή κάπρι,δέρμα μεταξύ καστανοχώματος και κοκκινοχώματος.Απαραίτητο αξεσουάρ η γκόμενα με το απίστευτα καθαρό,μη τοξικό, στυλάκι ''όλα στη θέση τους'' ,που τη δεκαετία του 90 την έλεγες και παρθενοπιπίτσα του κατηχητικού.Και δεν είναι φλώροι,όχι όχι.Αυτό δε μπορώ να το κρίνω αν δε γνωρίσω κάποιον προσωπικά.Ίσα ίσα που έχω την αίσθηση ότι πουλάνε και λίγη εντός πλαισίων μαγκιά.Δεν είναι που είναι σφίχτηδες,ούτε.Σφίχτηδες υπάρχουν πολλά χρόνια τώρα και ανήκουν σε κάθε στυλ και τάξη.Άλλο είναι το θέμα μου:που τα έχουν  όλα με μέτρο και που ειναι ΌΛΟΙ ΊΔΙΟΙ.Και όπως και να το κάνουμε,για εμάς τις μελαχροινολυσσάρες,αυτό είναι μεγάλο πλήγμα.Φύγαν απο τη μόδα του Θέμου οι ξανθιές,πλακώσαν οι μελαχροινοί της οκάς.Το τέλος της παλιάς,καλής,μεσογειακής αρρενωπότητας.

8)Το σολάριουμ.
Πέρα απο του καρκίνους,το πρόωρο γήρας του δέρματος,τη σκατίλα καλοκαίρι και χειμώνα και το φωσφοριζέ σοκολατί στη μάπα,το μεγαλύτερο πλήγμα με την εξάπλωση αυτής της αηδίας,είναι στην χαρά μας  να μετράμε μπάνια και αντίθεση λευκού-γκαγκανιασμένου δέρματος.Παγωτά έχουμε πάψει να μετράμε εδώ και χρόνια.Κάθε εφηβάκι γνωρίζει,από το γυμνάσιο κιόλα,ότι η διατήρηση της σιλουέτας είναι επιδίωξη πέρα και πάνω από κάθε χαρά.

9)Οι μουζικές.
Ούτε εδώ έχω να πω πολλά.Πηγαίντε σε ένα beach bar και θα καταλάβετε.Και δεν είναι ανάγκη να είναι από αυτά τα τρέντυ που μαζεύουν τον σκασμό.Και σε εναλλακτικό κάμπινγκ προχώ νεολαίας να πας,τα ίδια θα ακούσεις.Τα ίδια που ακούς και το χειμώνα.Νταπ-ντουπ/ χιτάκι του συρμού/δεν ταιριαζετε σου  λεω δήθεν για να σπάσουμε πλάκα/καληνύχτα σας.Θεος σχωρεσ' τα πάρτυ και ζωή σε λόγου μας.

10)Η καλοκαιρινή ελευθερία να κάνεις ότι σου γουστάρει.-